Fidel Vicente, gugan bego
Irudien muntaia: Drakis Vadillo.
Kanonak dio jendeari bizirik dagoen bitartean egin behar zaiola aitormena, baina kosta egiten zaigu.
Saura(s) izeneko dokumentalean, Felix Viscarret-ek Carlos Saurari eskainitakoa, zinemagilea seme-alabekin eta bikotearekin agertzen da solasean. Lehor fama du zuzendariak, ukatzen ez duena, baina badu aitzakia: Rafael Azcona gidoigileak esaten omen zuen berak inoiz ez ziola "maite zaitut" esan emazteari, zerbait pornografikoa zelakoan.
Fidelen agurra San Pablo parrokian antolatu zuen familiak. Ez nintzen sartu eta ni bezala jende asko. Baina bai iritsi zirela kanpora, errepikapenagatik, apaizak barruan esandakoak. Javier Hernaez apaiz obreroa da eta gogoratu zuen hura ez zela eliza arrunta, Altzan "hesiz eta amiantoz inguratuta" baitago.
Familia bera ere harrituta zegoen bildutako jende kopuruarekin. Hogeita hamar urte luze bete baitzituen Fidelek soinu teknikari gisa eta gure herri txiki honetan kristo guztiak ezagutzen baitzuen. Horrela, bitxia izan da sareetan eta egunkarietan ikustea nor gogoratu den heriotzaren berri izandakoan: jende oso diferentea.
Teknikariaren aurretik beti ikusi dugu Fidel pertsona: beti zuen txantxa prest, baita une zailetan ere. Ez zen inori buruz gaizki esaka ibiltzen eta, logikoa denez, inori ez diot inoiz entzun Fideli buruzko hitz txarrik.
Bera ni baino hobeto ezagutzen zuen batek esan zidan amak egunero egiten ziola (patata?) tortilla afaltzeko. Tortilla hori askotan hotza jango zuen Fidelek (niri asko gustatzen zait), gehienetan ordu txikitan etxeratzen baitzen, lanean aritu ondoren.
Niri ere kosta egin zaizkit lerro hauek idaztea. Tira, testua ez da beste munduko ezer, baina blogari batek bloga du aitormen eremu eta ez nuen aukera hau alferrik pasa nahi. Handia zelako Fidel eta merezi zuelako.
Fidel Vicente Cintero, gugan bego.
Fidel Vicente, in memoriam. Este texto en castellano.
