Paradisua, jatorrizko egoera naturala

Primerako eguraldi eguzkitsuarekin batera apurka-apurka ekin diot berriz eguneroko errutinari: ogia erosi, kafetxoa hartu, Andurena irakurri… Hamar minuturako baino kaleratu ez naizenez, etxean erabili ohi dudan txandal-praka nasai-naisaiaz atera naiz, Athletic-en  ezkutu eta guzti. Alabaren lagunak ikusi nau, izter ondoko ikurraz jabetu eta diosta: “Jope, Amatiño, ze bero…” Zer esan jakinezta geratu naiz, ez baita komeni seme-alaben lagunei purrustaka erantzutea, baina ez zait gustatu.

Batetik, gazteak informazio gutxi du (gazterik gehienek bezalaxe). Nik Athletic-en jantziak eta merchandising-gaiak saltzen ditudala baleki, behar bada ez litzaioke horren harrigarri begitandu beharko naizen hau goitik behera zurigorriz mozorrotzea ere. Baina, bestetik, bezero soila banintz ere, ez dakit zergatik Athletic-en logoa soinean eramatea beroa den eta Addidas, Nike, Astore, Ternua edo bestelako marka komertzialez janztea, berriz, hotza. Egia esan, ez dakit zergatik Athletic-zale izateak azalpenak behar dituen eta besteak, ostera, “erran gabe doazen”. Eta, haserretzen naiz, ene irudiko ez delako unean uneko huskeria, zerbait garrantzitsuagoaren sintoma baino.

Nik txapela janzten dudan bakoitzean beti da norbait ene txapelaz ohartzen. Bisera madrildarra edo txano britainiarra jantziez gero, ordea, ez dit inork tutik ere esaten.

Halaber, euskaraz mintzo banaiz norbaitek erradikaltzat jo nazan arrisku nabarmena dut, baina gaztelaniaz baizik ez dakitenak sortze beretik libre daude, nonbait, arrisku horretatik. Eta abertzale izanak ere bero-zoria gehitzen bide du, hemendik kanpoko gainerako abertzale guztiak sekula epeletik pasatzen ez omen diren artean.

Atzo bertan lagunak hots egin zidan, orain hurrengo blog honetan idatzitako Latinamerikar ametsaren ordua postaren testua bidaliko ote diodan eskatuz. “Pero si lo tienes en la red –diotsat--, cógelo sin más”. Eta berak argitu: “Ya, pero el euskera no es precisamente mi fuerte. Mándame el texto previo, sin traducir”.

Alegia, oraindik ere, zenbaiten ustez testu guztien oinarria, iturburua, ama, gaztelaniaz da, jatorrizko egoera naturala. Euskara beti ere zaila da, itzuli egin behar da-eta;  baina gaztelania, aldiz, erraza, itzuli gabeko oinarrizko testuetara jo besterik ez baitago.

Azken egunotan “parke tematikoren batean” nahi ote dudan bizi leporatu ere leporatu didate. Bistan da hori diotenek euren larrain partikularrean nahi nautela edo, hobeto esan, itzuli beharrik ez duen herriaren bertsio originalean, paradisuan, euren jatorrizko egoera naturalean. Eurak dira originalak, gu itzulpenak besterik ez.

Hurrengoan, izterrean ezezik, baita bular erdi-erdian ere. Ni bekatari.

"Erbestea ulertzen ez den mundua da" (Felipe Juaristi. Erlea-3). Gu ote gara erbesterik dugun bakarrak?