Euskal Herriko musika sinfonikoak badu harrobirik
Bi ereslan guztiz ezagunek osatzen dute aurtengo programazioa. Gioachino Rossiniren “La gazza ladra” (1817) obertura eta Johannes Brahmsen 4. Sinfonia Mi Minorrean, OP 98 (1895).
Bestelako azalpenik ezean, hotz hotzean irudi luke “La gazza ladra” (Mika lapurra) guztiz ezezaguna dela, baina, behin adi-adi jarriz gero, nekez egon daiteke, mendebaldeko kulturan behintzat, haren oberturaz jabetu ez denik. Izan ere, nork ez du entzun edo aipatu, noiz edo noiz, honako eresi, kanta edo doinu hauetakoren bat? Alegia, Laranja mekanikoa, Once upon a time in America, Prizzi’s Honor, Tintinen Abenturak edo Bob Esponja?
Johannes Brahms gogoan hartzeko ere ez da musika klasiko askorik jakin beharrik, ez baita alferrik Liszt, Wagner, Beethoven eta Schumann senar-emazteekin batera XIX, mendeko konpositorerik ezagunenetakoa. Nahiz Brahmsen titulurik (580 konposizio osatu zituen) buruz ezagutu ez (“Dantza hungariarrak” edo izan ezik), gehienok gara, gutxi zein asko, inor gure alboan haren doinuak marmarrean kantatzen hasiko balitz, ezustean aho batez, aldi berean, jarraitzeko gauza izango ginatekeenak.
Hamasei-hogeitaka urte bitarteko 80 inguru neska-mutil elkarrekin jotzen zuzenean ikustea eta entzutea, 10 euro ingururen truke, gurean gertatzen diren luxu horietakoa da. Areago, bost herrialdeetako gazteok beharrezko entseguak elkarrekin egin ditzaten logistika kontuan hartuz gero, ikasleen ahalegin nekagaitza eta gurasoen meritu isila ahazteke.
German Ormazabal koordinatzaile nagusiak Tolosan gogoratu bezala, “orain hogei urte ez ginen gauza ere izan bost gazte egun berean elkarrekin biltzeko…” Gaur egun, ostera, sekulakoa da goi mailako musikaren euskal harrobia. Entzuleria pozik, gurasoak harro eta ikasleak urbitsetan.
.
- Euskal Herriko Gazte Orkestra, 2023
