Euskal aitona-amonen bilerarik naroena

Inoiz aipatu izan dut hemen zein luxu handia diren gero “Miramongo matinéeak” deitu musika-saioak. Gehientsuenetan, Euskadiko Orkestra Sinfonikoko kideek, bakarka zein taldeka, tarteka-marteka eskaini ohi dituzten ekitaldiak berriketa gabekoak izan ohi dira. Atzokoan, lehenik, Aitzol Iturriagagoitiak berak Bartoken “Biolin bakarrerako sonata”ren mugimendu bi interpretatu zituen eta, ondoren, Leipzig Oktetoaren gidari gisa, Mendelssohnen “Harientzako oktetoa, opus 20” delakoa. Goizaldi bakana, bene-benetan.

Segurutik gazteriak zer egin gustukoagorik izango du igande-goizetan eta guraso-jendeak, berriz, nahiko zeregin umeteria zaintzen. Horregatik, behar bada, hamabosteak behin edo, Euskadiko Orkestra Sinfonikoaren egoitzako auditorio txukunean bildu ohi den entzulegoa hirugarren adinekoa izaten da, nabarmen asko. Atzo bertan, zortzi musikarien batez besteko adina 35 urtekoa izan zitekeen arren, barreneko eserlekuetan, berriz, 70 urte inguruko laurehundaka lagun bildu ziren, ginen.

Miramongo igande-goizetako bilera hau da, behar bada, bizpahiru astetik behin Euskal Herrian gertatzen den aitona-amonen biltzarrik joriena. Zertarako eta, isilik-misilik, musika klasikoa entzuteko. Zazpi eurotan, lehen mailako musika klasikoa, bertatik bertara, zuzen-zuzenean.

Leipzig Oktetoa: Aitzol Iturriagagoitia, Irene Etxebeste, Carlos Ocaña eta Itziar Prieto, biolinak; Natacha Dupuy-Scordamaglia eta Máximo Aroca, biolak; Beatriz Linares eta Juan Ignacio Emme, biolontxeloak.