Irabazten ari dira

Joe Iturri, ez dakizu nola identifikatzen naizen artikulu honetan adierazten duzunarekin.

Nola arraio nahi dute jendea bat egitea ETAk horrelakoekin segitzen duen bitartean? Itsututa zeudela esaten nuen lehenago, baina orain ez dakit zer pentsatu. Beharbada denok oker gaude eta iluminatu horien argia behar dugu herri bezala aurrera egin ahal izateko. Tamalgarria!!!

erabat ados, erabat nazkatuta...

ba ni ez nago ados ez luistxorekin, ez jokinekin, ezta iturrirekin ere. Ez zait zilegia iruditzen gaurko atentatua baliatzea 18/98ko auziko inputatuekin egiten ari den injustizia eskandaluzkoaren aurka kalera ez ateratzeko norberaren erabakia justifikatzeko. 18/98koak izan beharrean Egunkariako auzipetuak balira kartzelara bidalitakoak, joango al zinatekete biharko manifestaziora? Zuk esan duzu, Iturri, zer egin du Sabino Ormazabalek kartzelara joateko? Eta Teresa Todak? Eta Salutregik? Kazetarien izenak aipatzen ari naiz, baina Zumalabe Fundazioko kideenak edota beste batzuenak aipa nitzake. Ez ditzagun gauzak nahastu, 18/98koa astakeria bat dela pentsatzen duenak berak jakingo du nola erreakzionatu holako gertakizunen aurrean, baina ez dezala bere jarrera zuritu besteen ekintzen arabera.

Kaixo:

Ba nik ere Jonekin nago. Bi gauza desberdina daude. Alde batetik 18/98 eta bestetik erakunde armatua. 18/98 astakeria bat dela onartzen badugu, erabili dezagun ditugun indar eta medio guztiak hori salatzeko. Izan untsa.

Eskerrik asko erreferentziagatik, Iban.

Hemen dago -uste dut- aipatzen duzun Atxagaren testua, literatur aldizkarien gordailuan; berez, Garziarena aldizkarian argitaratu zen 1993an. Azpititulua litzateke zure erreferentziaren muina: "Bataren eta Biaren artean gaudenak ez gaude erdian, baizik eta leku guztietan".

Herio I vs. Herio II

Jakina, irabazten ari dira, baina uste dut beti aritu direla irabazten: gerra izan denean, pakea izan denean, atentatuak izan direnean... Estatu bat baita herriska xume baten aurrean. Dena den, oraingo egoera politikoan ETA-ren akzioek beraiek nahi baino eragin gutxiago dutelakoan nago, uste dut hauei garrantzia, batez ere, zenbait partidu politikok elkarren aurka egiteko ematen dietela. Beraz, ez dut uste atentatuen ondorioz gelditzen denik jendea etxean 18/98 bezalako kontuen aurrean.

Hala ere, ez dut ezkorra izan nahi eta esango nuke gure kasuan irautea ere irabaztea dela eta, agian, egunen batean, distantzia luzeko lasterketa honetan saria izango dugu, imaginazioa, lana, eta zergatik ez kaskagorkeri piska bat konbinatzen baditugu.

Uste dut Jokin Muñozek erantzun ziola Barandiarani 18/98ko atxiloketak gertatu baino lehenago. Eta nik egin nuen nire aipamena, Capbretonen tiroketa izan baino lehenago. Hala ere, uste dut berdin diola.

Ni ere ados Iturrirekin, Luistxorekin eta Jokin Muñozekin.

Ni kezkatzen nauena aukeratu behar hori da: honakoa gaitzesteko bestea ere gaitzetsi beharra. Eta alderantziz. Ze, klaro, erdibide perfekturik ez dago. Alde batera ala bestera lerratuta gaude denok, barrikadaren alde batean ala bestean. Ez dago erdian egoterik, ez dago lekurik.

Egia da: irabazten ari dira, euskal gizartearen nekea nabaria da eta 18/98ko auzipetuak eta ETA ez dira gauza bera.

Baina ETAren ekintzek nekea sortzen digute (Jokin Muñoz, Luistxo, Iturri, Magic eta indezentekin erabat ados nago) eta neke horrek mugimendu eza sortzen du, ondorioz irabazten ari dira!

Tristea da, baina mugitu behar garela esateak ez du Euskal gizartea mugiaraziko, eta mugimendu falta horren arrazoi bakarra ez da ETA, baina ETAk kulparen zati handia dauka dudarik gabe!

Hala ere gureak ez du egin, bidea luzea da baina mundu hobeago bat posible da, eta lortuko dugu ; )

Patxi: gustatu zitzaidan Zalduak idatzitakoa. Ados nago berarekin.

Gari: aspaldian ez dute erabili hitza, baina laster hasiko da berriro bolo-bolo. "Equidistante". Atxagak, berriz, zioen erdian ez zegoela bera, toki guztietan baizik. Injustizia zegoen toki guztietan (gutxi gorabehera).

Nik behintzat, ez dut nire burua erdibidean sentitzen: Erdibidean? Ni pa dios

Jozulin handiak pentsatzen dauanaren kontra, neure ustez badago erdibidean egotea, tokatzen danean behintzat. Eta askok esaten dabenaren aurka, jarrera hori momentu eta leku askotan oso ausarta eta gatxa begitantzen jat.

Gaurko egunkarian "Nire buruarekin eztabaidatzen" izenburuko artikulua irakurri dot, Iban Zalduak sinatutakoa, eta oso gertu ikusi dot neure burua berton. Zalduak kontatzen dau zelan Bilboko manifestazinoan egon zan (18/98koen aldekoa) eta bere buruagaz eztabaidatzen amaitu zan. Egun bereko arratsaldean Gasteizko kontzentrazino batean egon zan, guardia zibilen erahilketen aurkakoa, eta bardin bukatu zan.

Erdibidean egoteak dakarren eskizofreniaren erakusgarri ederra da Zalduaren artikulua. Merezi dau irakurtzea.

Nik ez dut erdibidekoa izan nahi eta Donostiako manifan egon nintzen atxiloketak salatzen. Aitzitik, ez naiz egon gaur eguerdian instituzioen aurrean egin diren elkarretaratzeetan. Ez dut erdibidekoa izan nahi. Ez dut politikoki zuzena izan nahi. Hortik aurrera bakoitzak egin dezala nahi duena edo ahal duena. Bakezalea naiz, baina ez makurtzeko zalea. Bide batez, zorionak blogagatik, Iturri; orain gutxi ezagutu dut eta ikerarri ona iruitzen zat! Eutsiyok horri!