Etiam

Ideala bertan bizi den eta limousina bat daukan lagun bat eukitzea litzateke, baina horrelakorik ezean turistentzako autobus gorri horietako batera igoko gera gure lehen kontakturako. Gero, metroan.

Isadora Duncan izeneko dantza eskola bat ere omen dago New York-en bertan. Berari buruzko liburu eta bideoak saltzen omen dituzte bertan. Eta eskolako dantzariek ikuskizunak ematen omen dituzte. Aspaldi irakurri nuen bere biografia eta izugarri gustatu zitdzaidan. Harrezkero triste xamar nagoenean berriz irakurtzen dut eta txute bat bezala izaten da neretzako. Isadora bera dantzan agertzen den bideo bat erosi nahi nuke eta aukera balego gustura ikusiko nuke baita eskola horretako dantza ikuskizun bat. Eskola horretara hurbiltzeko ahalegina egingo dut.

Musikal bat ikustea nahi nuke. Eta gospela entzun eta, nola ez, rock kontzerturen bat ikusi beharko dugu antroren batean.

Aberri egunean bertan egongo geranez, igual euskal etxean bertan bazkaldu dezakegu bertako euskaldunekin batera.

Kaleko postu batean Hot-dog bat jateko desiatzen nago. Bestalde, lagun batek Times Square-eko Marriot hoteleko 48.solairuan, "The View", birak ematen dituen jatetxean afaltzea gomendatu dit. Garestia omen da baina behin jungo naiz New York-era. Bestela kapotik ikusi eta txino batera jungo gera.

Museo larregi ikustea aspergarria da baina Momara sartu nahi nuke. Gainera Moma-ra jun ezkero igual eukiko dot Stark-en nere erlojua erosteko aukera. Guggemheim ere ikusiko dugu, kanpotik bada ere.

Erosketak? Nik uste dena oso garesti aurkituko dugula baina egun bat behintzat dedikatuko diogu eskaparateak begiratzeari eta maiatzean Bea ezkontzen da. Imaginatzen al duzue ze pozik jungo nintzatekeen ni ezkontza horretara New York-etik ekarritako soineko batekin?

Eta pasiarak Central Park-en eta eskaparateak 5. avenidan eta elizetara sartu eta metroan galdu eta ibili eta ikusi eta begiratu eta usaindu eta sentitu eta... eta... eta...

Zu egona bazera eta zerbait gomendatu nahi badiguzu gustora entzungo zaitugu Iratxe, Bixen eta hirurok. Aurkeratuta ere ezingo nuke bidai honetarako lagun aproposagorik topatu. Ummm!

Ez naiz batere superstiziosa baina, porsiakaso ez dut luze mantendu nahi aurreko post-a portadan.

Duela 40 egunetik kontatzeko desiatzen nagoen zerbait esatera nator. Bai, bai, 50 egun falta zirela hasi zan Iratxe banaka banaka zenbat egun geratzen zitzaizkigun kontatzen eta ia egunero gogora erazi digu e-mail bidez. Gaur 10 baino geratzen ez direnez hor doa.

Ezetz jakin martxoaren 21ean nora goazen Iratxe, Bixen eta hirurok astebete pasatzera?. Hiri handi bat da eta ozeano bat zeharkatu beharra daukagu.

...

Hori da! Hori da! Astelehenean 7 egun baino ez dira geratuko eta orduan zerrendatuko ditut ikusi eta egin nahi ditudan gauza guztiak.

Gaur heriotzari buruz pentsatzen esnatu naiz.

Atzo, Joxe bere liburua aurkeztera etorri zan Elgoibarrera eta bere gaisotasunari buruz berba egin zeban. Hitzaldi amaieran, Jasonek heriotzari buruz galdetu zion eta ia denak malkotan utzi gintuen pasadizo bat kontatu zeban.

Gaur goizian heriotza buruan esnatu naiz eta irratiak ez dit larregi lagundu berau uxatzen, gaur dan eguna izanda. Halere, ez da txarra, heriotzari buruz pentsatzea.

Nik esaterako sarri esana diet etxekoei ez dudala inola ere kanposantuan dakagun panteoi handi eta ilun hartan egoterik nahi. Erre nazatela!, garesti ateratzen dela dakidan arren. Eta errautsak?

Tira ba eskatzen hasi ezkero... Lehenengo negar egin beharko zuten lagun eta familiartekoek zeren zarata asko ateratzen dakien horietakoa naiz. Beti esan izan dut nere izaera eskandalosoaren arrazoia famili numeroso batean erdikoa izatea dela. Ez naiz, ez zaharrena, ez lehenengo neska, ez txikiena. Erdikoa naiz, besterik gabe.

Behin negar zotinak pasa ondoren asteburu pasa bidaliko nituzke denak Nafarroara. Arantzako Aterpetxera. Goizian, mendigoizaliak, zulodun plastiko batean sar ditzatela errautsak eta barreia nazatela Arantzako zirkoan barrena. Eta mendigoizale ez direnak, bien bitartean, marianitoak eta bazkari eder bat Aterpean.

Iluntzean, berriz, musika. Kontzertu bat. Berdin da zeinek jotzen daban, zeren badakit Bjork ez dala etorriko eta gainera gehienek ez zuten gustora entzungo. Baina dios! dantza egin dezatela, eta mozkortu daitezela guztiak zeinen ondo pasatu izan dugun gogoratzen.

Inoiz ez dakigu zer gerta dakiguken, beraz, horra hor nere testamentua idatzita.

Azkenian jun ginan Elgetara Fernando Saunders ikustera. Eta merezi izan zaban, bai horixe!. Ez zituen aurretik piztutako ilusioak inola ere zapuztu. Beti bezala, oso oso gustura Espaloian. Kontzertu borobila eta lasaia izan zan eta ondo asmatu zeben antolatzaileak jarlekuak ez erretiratzen.

Ni ez naiz kontzertuak jarrita ikustearen oso zalea baina horrela askoz gehiago fijatzeko aukera euki naban. Fijatu, gozatu eta kriston inbidixia piztu ere bai. Atzo nere bajoa atera eta dana egin naban eta asteazken honetan, aspaldian lagata dauzkadan klasiak berreskuratzeko asmoa dakat. Fernnadoren ahotsak berriz Tracy Chapman gogora erazten zidan. Goxoa, oso goxoa.

Eta bukaeran a ze ginda! Ruper "Ene begiek" kantatzan. Baina tira! Ruper laster omen dator Espaloira eta orduan aprobetxatuko degu honekin luzatzeko.

Kontzertu ostean Saunders-ek jo zeban kitarrari buruzko istorio bat entzuteko aukera euki naban. Trasterik gabeko bajo zoragarri bat zan eta firmatua zegoen. Kitarra hori Lou Reed-ek, berak, Jonan Ordorika soinu teknikoari oparitutakoa omen zan. Eta jakin nuen baita adiskidetasun hori Beteluko gatzatuari esker sortu zala.

Kontzertu osteko zerbezetan baita Gaztelupeko Hotsak-eko Xarrarekin hizketan Julia Valle izeneko kantrabajista bat aipatu zidan. "Oso punkia da jazza jotzen, gustatuko zaizu" esaten zidan. Bilbora omen dator, Guggenheimera Aste Nagusian eta han izango naiz, bai horixe.

Bueltan edur asko topatu gendun bidian baina bazterra jo barik eta poz pozik iritsi ginan etxera.

Aspalditik geneukan plana egina eta poliki poliki, eguraldia dela eta, denak jun jataz rajatzen, baina nik oraindik ere ez dut amore eman. Zenbat eta edur gehiago egin juteko orduan eta gogo gehiago pizten jata. Fernando Saunders, Lou Reed-eko baxu jole izandakoa da eta Elgetako Espaloian joko du gaur gabian. Gainera txoritxo batek esan dit Saunders Ruperren lagun oso ona dela eta igual abestuko ditula pare bat kantu.

Eta txoritxo berorrek esan dit baita dagoeneko musiko guztiak Elgetan daudela eta kontzertua ez dela inola ere suspendituko. Gainera, Saunders-ek bajoa jotzen dau. Topatuko al dot motibazio hoberik aspaldian baztertu xamar dakaten nere gitarrari berriz ere zirri egiten hasteko? Kotxea hartzera ausartzen bagera astelehenian hemen eukiko dozue kronikia.

Begira begira ze planta duen Saundersek! Nik ere nagusitan horrelakoa izan nahi dut: Rockera eta bajista. Eta Fernandoren bezelako besoak ateratzen bajataz larruzko korpiño beltz batekin aterako naiz kontzertuetara.

Oraindik gogoan daukat, duela ez dakit zenbat urte, Vargas Blues Band Txitxarron ikusi nuenekoa. Orduan ere kriston elurtea egin zaban eta gutxi batzuk baino ez ginen ausartu Itziar gainera igotzen. Baina ondo baino hobeto saritu gintuen Vargasek. Kriston kontzertua egin, eta dedikatu ere egin zigun, bertara hurbildu ginenoi. "Gracias por venir a pesar de ese infierno de ahi afuera". Ez ginen damutu ez!

Aspaldi konturatu nintzan, barrua jaten didan arazo potolo bat dudanean, norbaiti kontatu ezkero, pisua galtzen dabala. Eta berriz kontatu ezkero, beste piskat galtzen dabala eta horrela ia ia arazoa desagertu, edo behintzat, barneratu arte. Eta orduan, mamua ez da hain mamu zatarra. Ez pentsa horregatik zeozer daukadanian pregoia zabaltzen hastan naizenik, baina bai, ahotik ateratzeak barruko ustela desgertarazten laguntzen dau.

Nere teoria hau erabat berretsita geratu zitzaidan ostiraleko liburu aurlkezpenaren ostean. Jose Arantzabalek “Medikuak esan dit minbizia dudala” liburua aurrkeztu zuen Elorrixoko Udaletxean. Joxe ezaguna da euskal blogosferan bai Sustatun idatzi izan duelako eta orain, Faroa, bere blog pertsonalari esker.

Baina ezagutzen ez dozuenontzat bi hitz berari buruz. Joxeri minbizia diagnostikatu zioten duela bi urte terdi gutxigorabehera eta egun batean Sustatun, Medikuak esan dit minbizia dudala izenburuarekin post bat idazti zuen. Oso ondo akordatzen naiz egun hartaz. Lantokian geunden eta denok ezagutzen genuen Joxe. Zisko eginda geratu ginen. Erreakzionatu ezinik. Nik ez daukat blogetan erantzunak sartzeko ohiturarik eta oraingoan zerbait sartu nahi naban, baina ez nekien zer ipini. Ez neukan ezer idazteko adorerik. Berak hainbeste indar euki zaban hura hola kontatzeko, hain garbi, eta ni berbarik gabe geratu nintzan.

Komunikazioaren garrantziaz klase magistral bat eman zigun ostiralian Joxek. Bera kazetaria da eta oso ondo komunikatzen daki. Baina esparru guztietan gauzak esan, eta argi eta garbi esatearen garrantziaz erakutsi zigun Joxek ostiralian. Aurkezpen osoa gorputzeko hileak ezin dominatu pasatu naban eta Faroa-ren diseinua dela nere izena aipatu zabanian ia errebentatu nintzan gustoz eta lotsaz, eta esker onez eta satisfazioz eta eta eta ...

En fin! Eskerrikasko Joxeri eta bere familia osoari bizitzarekiko beraien jarrera gurekin konpartitzeagatik. Mila esker benetan.

Asteazken honetan, martxoak 2, Bilboko Likiniano liburu-dendan daukazue Joxe bere liburua aurkezten ikusteko aukera eta datorren asteko ostegunean, martxoak 10, Elgoibarren egongo da gaisotasunari eta liburuari buruz berbetan. Aukera baduzue, ez galdu aurkezpenok ikusteko aukera, ez zaizue damutuko.

Hemen azpian liburuaren aurkezpen ostean Alkartu soziedadian egin gendun afari bikainean Garik atera zigun argazkia.

Bueno jun dia bizkarreko minak, bertigoak eta ostiango guztiak. Oraindik ere ez nago on onenian baina behin behea jo ezkero gora baino ezin leike egin.

Bizkarreko minaren ondorioz edo, bertigoa eman zidan pasa dan asteartean. Euki al dozue inoiz bertigorik? Benetan deserosoa da. Burua nun daukazun asmatu ezinik. Kriston mareoa. Paretetara helduta ibili beharra neukan zuzen jun ahal izateko. Sekula holakorik!

Baina, tira! bizkarra hobeto eta gainera pozik egoteko beste arrazoi bat ere badut. Berriz ere tia izan naiz. Eta badakit nere hiloba izanik ez naizela batere neutrala, baina halako gauza ederrik! Ume guztiak zatarrak direla esaten dutenak ere badira baina neri beti begitantzen jataz politak eta Koldo ere ala iruditu zitzaidan jaio eta bi ordutara ikusi nabanian.

Koldo. Ez al da polita?

Pilatzen ari jataz hemen kontatu nahi nituen zenbait pasadizu, baina osasunez pattal gaudenian!

Kriston bizkarreko minarekin nabil. Tortikulis bat zana zerbait serioagoa bihurtu dela uste dut.

Duela astebe hasi nintzan tortikulisarekin eta atzo azkenian masajistiana jun bihar izan nintzan. Kriston sakatuak egin zizkidan, ia malkoak atera arte. Eta gaur zisko egina nago. Ez dakit agujetak diazen edo erabat izorratu nauen. Mina daukat, gogo txarrez nago eta gainera robocop ematen dot.

Holakoetan Frida Kahlotaz akordatzen naiz. Harek bizi osoa eman zeban bizkarreko minez haurtzaroan euki zaban istripu baten ondorioz. Nik astebete daramat baina dagoeneko aspertu naiz.

Ba al du inork barita magikorik? "Jun dadila, jun dadila eta jun dadila". Hiru ikutu behar omen dira.

Mejoratzen naizenian jarraituko dot party literarioko testuekin, norberaren argazkiak interneten jartzeak duen arriskuetaz ere idazti nahi dot eta baita Plateruena webgunerarekin gertatu zaidan anekdota zatarra ere.

Badut lagun bat lehen beste izen bat zeukana. Behin bere bizimodua ez zitzaiola batere gustatzen konturatu zen. Lana laga zaban. Bere etxea saldu zaban eta izena aldatu zaban. Bizimodu berri bat bizitzeari ekin zion.

Nik Aitor zein Iam, biak ditut gogoko, baina Iam Aitor baino zoriontsuagoa omen da.

Domekan duela ia 20 urte ikusten ez naban lagun batekin bazkaldu naban. Iñakirekin. Eta bi gauzataz ohartu nitzan. Bat, denbora konturatu barik juten dala. 20 urte! Eta bi, benetako adiskideak, 20 urte pasa arren adiskide izaten jarraitzen debela. Han egon ginan elkarri txanda eman ezinik urte hauetan gertatu zaizkigunak kontatzen eta elkarrekin bizitakoak gogoratzen.

Kontua da bizitza bakarra dugula. Eta konturatu barik pasatzen direla egunak eta urteak. Azkar azkar pasatzen diala gainera. Eta, ongizate gizarte honetan behintzat, norberaren esku dagoela zoriontsu izatea.

Iam bizimodua aldatuz saiatzen ari da. Ni ere, eskuak fuerte fuerte estutu eta banixe, bizitzera nixe. Halere jun aurretik Iam-ek partyra ekarritako testua dakart. Piratoi kantua e-mule bidez jeistea gomendatzen dizuet. Irakurri poesia kantua entzun bitartean eta kontuz uliekin erropak zulatu barik.

Abestia:

Sanvean - Lisa Gerrard (The Mirror Pool)

Testua:

QUIERO

Quiero, que un día entres en mi casa,
sin avisarme,
sin llamarme,
y sin decir nada, me abraces,
para después de ese día
entrar y salir los dos de casa,
sin avisarnos,
sin llamarnos
y sin decir casi nada,
vivir los días
hasta que un día la muerte amante,
ponga fin,
a nuestro entrar y salir,
celosa,
de nuestro idilio.

Aitor

Pasa den urteko abenduan, jun nitzan Gari ikustera Plateruarenera. Bai Durangon ikusi neban eta ez Bilbon aurreko post batean idazti neban moduan. Ez zitzaidan batere gustatu. Oso hotza izan zen. Ez nintzan batere kontentu atera kontzertu hartatik, galdetu zidan guztiei berdina esan nien: askoz gehiago gustatzen zitzaidan lehengo Gari txulo, laszibo eta probokatiboa. Bera oso hotz egon zen eta publikoa ere bai.

Gero, Iturriren kronika hau irakurri neban Donostian egin zaban kontzertuari buruz eta harritu egin nintzan, oso ondo jartzen bait zeban Gari.

Baina ostiralekoa Espaloian oso bestelakoa izan zan. Izugarri disfrutatu neban. Soinua mundiala da Espaloian. Ze ondo entzuten zan! Bera Gari ere askoz lasaiago ikusi neban, disfrutatzen, eta Durangon baino askoz zentratuagoa. Gehiago eman zeban berak eta baita guk jaso ere. Kontzertu benetan borobila. Aitormenaren bertsio modernizatua ere askoz gehiago gustatu zitzaidan oraingoan.

Asko kritikatu nuen Durangon ikusi ostean eta merezi izan dau bigarren aukera bat emateak. Hurrengoan ere, seguruenik, jungo naiz, bera eta baita denbora guztiaz irriparrez dagoen bere bateria guapo hori ikustera. Xabier Oleaga deitzen dela irakurri diot Iturriri. Harek bai disfrutatzen duela! Durangon berak salbatu zidan kontzertua eta Elgetan ere asko disfrutatu neban hari begira. Berak oso ondo pasatzen du jotzen, irriparrez dago kontzertu osoan, eta hori trasmititu egiten da.