Fernando Saunders Elgetako Espaloian

Azkenian jun ginan Elgetara Fernando Saunders ikustera. Eta merezi izan zaban, bai horixe!. Ez zituen aurretik piztutako ilusioak inola ere zapuztu. Beti bezala, oso oso gustura Espaloian. Kontzertu borobila eta lasaia izan zan eta ondo asmatu zeben antolatzaileak jarlekuak ez erretiratzen.

Ni ez naiz kontzertuak jarrita ikustearen oso zalea baina horrela askoz gehiago fijatzeko aukera euki naban. Fijatu, gozatu eta kriston inbidixia piztu ere bai. Atzo nere bajoa atera eta dana egin naban eta asteazken honetan, aspaldian lagata dauzkadan klasiak berreskuratzeko asmoa dakat. Fernnadoren ahotsak berriz Tracy Chapman gogora erazten zidan. Goxoa, oso goxoa.

Eta bukaeran a ze ginda! Ruper "Ene begiek" kantatzan. Baina tira! Ruper laster omen dator Espaloira eta orduan aprobetxatuko degu honekin luzatzeko.

Kontzertu ostean Saunders-ek jo zeban kitarrari buruzko istorio bat entzuteko aukera euki naban. Trasterik gabeko bajo zoragarri bat zan eta firmatua zegoen. Kitarra hori Lou Reed-ek, berak, Jonan Ordorika soinu teknikoari oparitutakoa omen zan. Eta jakin nuen baita adiskidetasun hori Beteluko gatzatuari esker sortu zala.

Kontzertu osteko zerbezetan baita Gaztelupeko Hotsak-eko Xarrarekin hizketan Julia Valle izeneko kantrabajista bat aipatu zidan. "Oso punkia da jazza jotzen, gustatuko zaizu" esaten zidan. Bilbora omen dator, Guggenheimera Aste Nagusian eta han izango naiz, bai horixe.

Bueltan edur asko topatu gendun bidian baina bazterra jo barik eta poz pozik iritsi ginan etxera.