Oskar Alegriaren zumirikia
Karlos Zurutuza kazetariak dio kobertura baten ondoren (gerra eremuetan ibiltzen da normalean) etxean ezer egin gabe egotera behartzen duela bere burua.
Oskar Alegria zinemagileak hainbat hilabete pasa zituen txikitako paraje basa eta mitifikatu batean inorekin hitz egin gabe. Bertara bi oilo eta 70 liburu eraman zituen.
Orain izan dugu haren berri Zumiriki izeneko filma aukeratu berri baitu Veneziako zinema jaialdiak Orizzonti sailean proiektatzeko.
Horren ondoren hainbat elkarrizketa eta albiste atera da Euskal Herriko prentsan, baina onena igandean argitaratu du Berria egunkariak eta Amagoia Gurrutxagarena da: «Arbolak imitatzea da gure erronka».
Argazkia: Idoia Zabaleta (Foku) Berriarentzat.
Zati nabarmen batzuk hemen:
«Gaston Bachelardek erraten zuen: 'Gure lehendabiziko irudiak, beti, hiru dira: etxe bat, bide bat eta arbola bat. Badut etxe bat, badut arbola bat». Emak Bakia baita sarituan (2012) altxatu zuen etxea; Zumiriki-n, arbola jaso. «Biak lotuko dituen bideari buruzkoa egitea falta zait, trilogia osatzeko. Zumiriki trilogiako hirugarren alea da. Emak Bakia baita, lehena».
(...)
Animaliak imitatzeaz ari gara beti, baina arbolak imitatzea behar luke gure erronka, ezinezkoa zaigun arren. Arbolek badakite auzolanaz, eta badakite zatika hiltzen —arbolak parte bat edo bi hilak izan ditzake, baina beste bat ez—. Arbolek ez dute ihes egiten. Ezin dutelako. Beren defentsa guztia, beraz, pazientzian dago. Etsaiak etorriko direla badakite, eta beti zain daude. Problema bat dutenean, ez dute ospa egiten. Animaliokin, problema ez da bukatzen; atzean uzten dugu problema. «Problema hemen dago, eta hemen bukatuko dugu», esaten dute arbolek.
(...)
Hiztegi guztia ezin da, baina azken hitza gurea da. Eta, ze kasualitate, nire aitak idatzi zuen hiztegi bat eta hango azken hitza Zumiriki zen, naufragio batetik salbatzen ahal dudan azken hitza.
Nortasun agiria bidoi batean abandonatu nuen, lurpean, oihanean. Nire nortasuna oihanaren bihotzean zegoela pentsatzen nuen. Giltzik, dirurik eta nortasun agiririk gabe bizitzea... Interesgarria da gogoeta egiteko. Behar ditugu giltzak? Behar dugu dirua? Behar dugu nortasun bat? Hor dago gakoa.
Horrez gain filmean katajineta bat, Francisco Albisturren behi bat, Jesus Alegria aita, Pirinioetako artzain batzuk... ageri omen dira.
Esan bezala, hobe elkarrizketa osoa irakurtzea Berrian: «Arbolak imitatzea da gure erronka».
Igande arratsaldean gaztelaniara itzuli eta Pedradas blogean eskegi dut: Entrevista de Amagoia Gurrutxaga a Oskar Alegria.
Filmaren esperoan geratuko gara. Ahal bada ezer egin gabe, baina zaila dago.
