Memoria vs. ahaztura
Aste honetan, ostegunean, Donostiako Kursaal txikia erabili zuen Bide Ertzean taldeak Don Inorrez diskoaren biraren amaiera kontzertua eskaintzeko. Ez zuten aretoa jendez bete, baina bai lortu zutela musikarekin lepo betetzea aretoa.
Lagun apartak gonbidatu zituzten eszenatokira. Berri Txarrak taldeko abeslaria, Gorka Urbizu, eta Balerdi Balerdi biziberrituaren kantaria, Toño Muro.
Esan bezala Don Inorrez diskoa jorratu zuen, bereziki, boskoteak (Ubeda Toxic Twins, Karlos Arantzegi, Fran Iturbe eta Joserra Senperena), baina nik Non dira diskoko Manuel Goenagak kontatutakoa kanta daramat itsatsita ostegunetik.
Manuel Goenaga usurbildarra Gerra Zibilean aritu zen borrokan. Preso erori ondoren, kartzelan egon zen 1952. urtera arte. Imanol Ubedak Usurbilgo Noaua aldizkarian egiten du lan eta han elkarrizketatu zuten Goenaga (pdf lotura). Manuelek berak kontatu nahi ei zituen garai haietako istorioak.
Imanolek kanta aurkezterakoan, gerraren ankerkeria aipatu zuen eta kantak ondo baino hobeto islatzen du hori, Asturiasko frontean eroritako Ugarte usurbildar gaztearen heriotzaren berri ematerakoan.
Oharra (martxoak 5, 23:30): lortu dut kanta. Hau dena aldatu nahi nuke blogaren bidez topatu dut.
Juan Aranzadi irakaslea Etxepare Institutuak gonbidatuta egon berri da Alemanian. Berarekin batera, hainbat euskal intelektual ere egona da. Imanol Muruak kontatu zuen Berrian Badoa tigrea zutabean. Harkaitz Canoren tigrearekin jokatu zuen Muruak: Tigre batekin bizi.
Aste honetan bertan, Aranzadiri eginiko elkarrizketa argitaratu dute Jot Down magazinean. Merezi du Vocento taldeko Londresko korrespontsala den Iñigo Gurruchagarekin izandako solasaldiak. Mamitsua da, baina nik gaur hona ideia bakarra ekarri nahi dut.
Aranzadi ez da memoria derrigorrez gordetzearen aldekoa. Hots, inor ez da oroimena gordetzera behartu behar. Ahaztea eskubidea da.
"Muchos de los que se solidarizan con el sufrimiento de las víctimas, lo que les están diciendo es que deben recordar su sufrimiento de por vida, que deben convertirse en víctimas profesionales, están impidiéndoles recurrir al único resorte psicológico que tenemos los humanos para paliar el sufrimiento del pasado, que es el olvido".
Memoria vs. ahaztura. Biktimak ahazteko eskubidea du, baina gizarteak oroitzeko beharra dauka, nire ustez. Eta kontatu nahi duenak, kontatu dezala. Goenagak egin zuen moduan.
Memoria vs. olvido, este apunte en castellano.
Azkar pasatzen da denbora, redios! 35 urte!