Hamabi
2009ko apirilaren 28an, Javierren bihotzak bale esan zuen egunean, Ibarretxe zen lehendakaria, baina egun gutxi falta ziren Patxi López-ek lekukoa hartzeko. 2012aren amaieran iritsi zen Urkullu Ajuria-Eneara.
Hilaren 4an hauteskundeak dituzte Madrilen Komunitate Autonomoko presidentea hautatzeko. Aguirre zen ordukoa. González, Cifuentes, Garrido, Rollán eta Ayuso etorri ziren ondoren. Batzuek oso denbora gutxi egin zuten karguan.
Valentziako Generalitateko presidentea Camps zen. Honen lekukoa Fabrak hartu zuen eta egun Puig da.
Moncloan Zapatero zegoen. Atzetik joan ziren Rajoy eta Sánchez.
Obama izendatu berria zuten AEBetako presidente. Trump-en erauntsia iritsi zen 2017ko hasieran eta berriro Alderdi Demokratako hautagai batek, Biden-ek, hartu du Etxe Zuriko aginte-makila.
Jarraitu nezake begiratzen nor zegoen aginte postuetan politikarien artean, baina hementxe utziko dut, Javierren baso eta zelaietako zein Mendebaldeko sheriff-ak birpasatuz.
Zelaiak jarri ditut gaurko argazkian eta zelaian jokatzen da futbola. Javier realsocialista zen.
Espainiako Bigarren Mailan zegoen gizonezkoen Reala 2009ko apirilean, erakundearen lehen mendeurrena betetzeko pronto. Aperribai presidentea izendatu berria zen eta laster igo zen taldea Lehen Mailara. Lillo, Lasarte, Montanier, Arrasate, Santana (behin-behinekoa), Moyes, Eusebio, Imanol, Garitano (Asier) eta berriro Imanol. Espainiako Kopa irabazi du duela hilabete.
Emakumezkoen taldea Lehen Mailan zegoen jada. Garmendia zen orduko entrenatzailea eta ondoren, Etxabe, Gazpio, San Miguel, Arregi, Arconada eta Arroyo eseri dira aulkian.
Ireki parentesia. Publizitate tartea. Gogoan dut da Aritz Galarragaren liburu berria. Itxi parentesia eta publizitate tartea.
Gogoan dut Espainiako Kopa 2019ko maiatzaren 11n irabazi zutela (hirutan altxatu dute Euskal Herriko garaikurra azken hamabi urte hauetan). 2-1 Atletico Madrilen kontra Nahikari Garcia eta Kiana Palaciosen golei esker. Zabaldu publizitate tartea. Ortizen artikuluen antologia liburua aurkeztu berri genuen bezperan Donostian eta egun horretan torturari buruzko jardunaldia izan genuen Egia Kultur Etxean. Itxi publizitate tartea. Horregatik gogoratzen dut ondo non nengoen.
Gogoan dut Nahikariren gola ikusi nuela taberna batean eta Hondarribiko Quiñones atezainaren jarrerari erreparatu niola. Norbaiti esan nion, edo agian nire baitan pentsatu, atezain haren atzean familia, lagunak eta herri osoa zegoela eta ez ziotela golik sartuko. Hala gertatu zen, baina ez da beti gertatzen.
Askotan etorri izan zait (zaigu) Ortiz gogora egungo giro negargarri honetan. Zer esango luke honi buruz? Zer idatziko hartaz?
Ez dakigu eta jada ez dugu inoiz jakingo. Tamalez.
Javierren testuak eta figura ahazten ez badut, konforme geratuko naiz.
Merezi dituztenei muxu kargamentu bat. Bai, arraro geratzen da, baina hartu zuek behar duzuena.
Publizitate gehiago. Jesús Carrascoren Llévame a casa liburua. Min ematen du, baina baita kontsolagarri suertatu ere.
Doce, estas líneas en castellano.
