Gezurretan

Batzuetan horrelako gezurrak esan behar dizkiot amari. Ez duelako molestiarik sortu nahi eta abar. Dioossss.

Biderako disko bat aukeratu dut: Planes de fuga, Berriok Derivarekin duela hogeita bi urte grabatutako diskoa.

Ez dut autoan gogoratu beheko istorio hau, baina orain ondo geratzen da esatea autoan gogoratu naizela.

Duela 40 bat urteko arratsalde bat. Eguraldi ona. Aita fabrikatik etxeratu da. Arratsaldeko lauretan etortzen zen.

Arropak aldatzen ari da. Umorez dago eta dantza egiten du galtzontzilotan. Inguruan gauden guztiok, etxekook, barrez gaude, irribarrez bai behintzat.

Etxeko atarian gortina bat dago, tiraduna, garai bateko arrandegietan eta dendetan euliak ez sartzeko jartzen zituzten horietakoa.

Esku batzuk gortina baztertu eta etxeko sotoan agertzen zaigu gizon bat. Ez dugu ezagutzen.

Hasierako sorpresa gainditu eta barre algaraka hasten gara.

Uste dut saltzaile bat zela. Txakurrak ez zuen zaunka egin edo behintzat ez genuen entzun. Seguruenik ez zen enteratu erdi lo egongo zelako.

Amari kontatu diot istorioa. Ez du gogoratzen.

Aldiz, fabrikako komeriak eta aitaren beste komeria batzuk kontatzen dizkit.

«Ama», mozten diot, «nik oroitzapen on bat kontatu nahi nizun».

Ez dago modurik.

Txarrerako joera hori.

«Muchos esperan el día después e imaginan un momento cinematográfico en el que regresaremos a las calles sin mascarillas, sudaremos en recitales y nos apretujaremos en salas de teatro. Sospecho que será muy diferente.»
La vida que tenemos, Leila Guerrierohttps://t.co/IDWXMw1MF3

— Mikel Iturria (😷) (@iturri) April 18, 2021

Leila Guerriero entzun dut gaur goizean irratian, Del Pinorenean. Besteak beste 85 urteko tango abeslari argentinar baten berri eman dit Guerrierok.

Zuekin, Susana Rinaldi: «El día que me quieras».

Mintiendo, este apunte en castellano.