Galtzeimer (XIII) Hobeto
Ohar garrantzitsua: oraingoz blog honetan bakarrik erabiltzeko apuntea.
Asteazkenean atta goizean-goiz esnatu zen. Bezperan, norbaitek esan omen zion jan, ibili eta indartu beharra zuela. Goizeko 8:00ak baino lehen sagar pusketa bat eman nion. Amarekin gosaldu zuen eta, ondoren, gelan ibili ginen, hankak arrastaka.
Medikuarekin hitz egiteko geratu nintzen. Medikuak berak, erizainaren laguntzarekin, atera zuen pasillora, zutik. Urrats batzuk eman genituen, behintzat, kanpoko korridorean.
Harrituta nengoen eta ez nuen oso ondo ulertzen hain modu harrigarrian berpiztea atta, baina horrelako gorabeherak ditu gaitzak. Dirudienez, dementziaren garapena moteldu egin da. Kezkagarriena bronkioak dira, baina hori konpontzeko bidean dagoela dirudi.
Atzo goizean medikuak esan zigun gauzak horrela jarraituz gero, astelehenean edo asteartean atera daitekeela ospitaletik.
Asteazkenean ere Aldundiak bidalitako jakinarazpena jaso genuen. 3. graduko eta 2. mailako menpenkotasuna aitortu diote. Gorena. 94 puntu, guztira. Anaiak hitz egin zuen Irungo gizarte laguntzailearekin eta oso altua zela esan zion. Plaza publikoa edo kontzertatua lortzeko itxaron zerrendan geratuko gara.
Bitartean, Donostiako egoitza batean mantenduko dugu atta. Egunero 85,5 euro ordaindu behar dira (ospitalean egon den bitartean, erreserba mantentze arren, % 85a). Beraz, hilabetero 2600 euro, bataz beste.
Plaza publikoa edo kontzertatua emanez gero, 500-600 euroko laguntza izango genuke hilero. Baina menpeko pertsonaren ondarea (ohiko etxebizitza aparte utzita) 3.000 eurora murrizten denean, orduan diru sarreren % 85 pagatu behar du hilabetero.
Datu okerren bat egon daiteke, baina konturatuko zarete zein garestia den zahartzea eta gaixotzea.
