Forster jauna

Zortzi t'erdietan iragarria zegoen kontzertua Dabadaban eta handik gutxira agertu zen Robert Forster soinu proba egitera eszenatoki gainean. Albo batean gitarra zorroa utzi, zabaldu, atera instrumentua eta bertan bildutakoon aurrean hasi zen soinua probatzen.

El señor Forster, este apunte en castellano

Brisbanen jaiotako 66 urteko musikaria atsegin agertu zen jendaurrean. Neke aurpegiaz, argala eta garaia; soinean panazko galtzak, polo manga luzea eta txaketa mehea, udaberrikoa baino udazkeneko itxurarekin. Haize girotua kentzeko eskatu ondoren jo zuen kanta bat soinua probatzeko.

Ez dut Forsterren errepertoria apenas ezagutzen, haren karrera soilik azken urteetan jarraitu baitut (Inferno diskoa, batez ere). Eta XXI. mendean kantuekin geratzea kosta egiten zait.

Badakit The Go-Betweens taldeko sortzailea izan zela 1970eko hamarkadaren bukaeran. Wikipedian begiratu behar izan dut bandaren ibilbideak bi sasoi izan zituela jakiteko: 90eko hamarkadako geldialdian Grant McLennan eta Forster-ek beren bakarkako proiektuei eutsi ondoren, 2000. urtearen bueltan elkartu ziren berriro, 2006an Grant hil zen arte.

Zazpi minutu ondoren bueltatuko zela iragarri zuen. Ez ziren zazpi izan, hamar baino. Eta han agertu zen kontzertua hasteko pronto.

Bigarren lerroan nengoen, aretora sartu nintzenean lagun batzuk lehen lerroan zeudelako. Eta hantxe egon nintzen ia ordu t'erdi iraun zuen emanaldi osoan zehar.

Berehala kendu zuen txaketa eta bota bere ezkerrera zegoen mahai altu baten azpira. Hantxe geratu zen kontzertu amaieran ere. Mahaian ur botila bat eta kafe katilu bat, gehi kontzertuan zehar eskatutako alkoholik gabeko (sinalcojol ahoskatua) pare bat birra.

Surfa gora eta behera (The Go-Betweens taldearen Surfing Magazines abestia eskatu zion jende artetik pertsona batek) Mundaka hondartzaren izena gogoratzen ahalegindu zen musikaria.

Hasiera batean, norbait ezaguna gogoratzen zidan. Baina ez nekien nor. Halako batean, etorri zitzaidan burura iaz zendutako Tio Periko. Eta kontzertu osoa pasa nuen osaba gogoratzen Brisbaneko morroiari begira.

Egunean bertan erosi nuen sarrera. Besteak beste, sareetan ikusi nuelako gitarra hutsarekin etorriko zela. Bakoitzak egin dezala nahi duena, baina nik gertuko inperfekzio akustiko hori maite dut gaur egun, perfekzio urrunaren eta arima gabekoaren garai hauetan.

P.S. Londresetik pasa da biran Forster. Bertan ikusle batek grabatutako bideoarekin utziko zaituztet.