Betiko moduan
Ostiral eguerdia. Bazkaltzera geratu naiz lagun batzuekin Donostiako Alde Zaharrean. Diru bila hurbiltzen gara kutxazain batera. Kanpokoa aukeratzen dut nik.
Halako batean, mugimendua sentitzen dut nire alboan. Andre bat gaztetxo batzuei ozenki hitz egiten. Ez dago bere momenturik onenean andrea. Berrogeita hamar urteren bueltan dabil.
Ez dakit zer esaten dien mutil gazteei. Laupabost lagun dira. Batek bizikleta bat dauka eta harekin tematzen da emakumea.
Halako batean, bakean uzten du mutila eta beraiengana hurbiltzen naiz ni. "Utziozue bakean eta segi zuen bidetik". "Erotuta dago andre hori!". "Eta? Gutako edozein izan zitekeen".
Andrea hurbiltzen zait eta kristoren erretolika botatzen dit gaztetxo horien kontra. Ez dakit zenbat gauza egin dizkiotela, ez dakit zenbat salaketa egin dituela... Gero eta jende gehiago dago guri begira. Eskolak amaituta hondartzarako bidean doazen gaztetxoak gehienak.
Lagunak zain dauzkat, baina andreak kasu egingo dion norbait behar du. Isilik entzuten dut andreak esan nahi duena.
Nire lagun bat hurbiltzen da esanez alde egin behar dugula. Azkenean bagoaz denak. Andrea bere aldetik. Eta laupabost lagun haiek bere atzetik. Zer inpotentzia, dedio!
Gero pentsatzen dut gu ere horrela ibiltzen ginela gaztetxo hauen adina genuenean. Ondo baino hobeto gogoratzen dut eskolan nola egiten genion barre Marianori, askotan etxerako bidean zialdoka pasatzen zenean ingurutik. Gizajoa!
Lagunek esaten didate gertatzen ari zenari begira ari zela gure adineko koadrila bat. "Ya se ha metido el secreta por medio".
Ez dugu ikasten.
Siempre igual, este apunte en castellano.
