Etxerik gabeko bikote bat
Amaitu da uda eta sasoi aldaketarekin batera joango dira oroimenen kutxara hainbat kontu. Gehienak, berriz, ura harraskako zulotik behera joaten den bezala desagertuko dira.
Turistak ere bai? Asko bai, baina beste batzuk etorriko direla dirudi.
Horiekin batera gaur aipatuko dudan bikoteak ere alde egingo du? Esango nuke baietz.
Udan goizetan kafea hartu dudan terraza baten aurrean askotan egin dut topo etxerik gabeko bikote batekin.
Kafetegiaren aurrean jartzen ziren. Tipoa argal-argala eta garaia, tristura eta begi zuloak handitzen joan dira udak aurrera egin ahala. Argaltasuna ere bai, nabarmena aurpegiko hezurretan behintzat.
Hori bai, bikotekidea bere burua baino gehiago zaintzen zuen.
Manta bat bota lurrera, eta han etzaten zen laguna. Ura ere botatzen zion ontzitxo batean. Eta egun batean pomada moduko bat ematen ikusi nuen.
Operazio horiek guztiak amaitu ondoren, gure gizona eseri egiten zen espaloian. Platertxoa jartzen zuen jendeak txanponak bota zitzan.
Aste hauetan ez dut hitzik gurutzatu bikotearekin. Ez diet txanponik utzi platerean.
Orduan zergatik idatzi dut hemen gizon eta txakur horiei buruz?
Ez dakit.
Una pareja de sintecho, este apunte en castellano
