Iban del Campo eta Eusebi
Iban del Campo (Mondragoe, 1971). Ez, ez da Premier League futbol txapelketan Bolton taldean ari den Iván Campo donostiarra. Hau zinemagilea da. Fina, gainera. Ostegun arratsaldean Larrotxene Kultur Etxeak antolatzen duen Berriketan / Charlando con programaren saio batean egon zen Donostian, Gas-man (2001) eta Un tal Eusebi (2004) dokumentalen proiekzioaren ondoren hitz egiten.
Nire kultura audiobisual urria indartu nahian hurbildu nintzen Larrotxeneko berriketaldira. Erreferentzi onak nituen zinemagile honenak eta ikusi eta entzun nituenak esandakoa berretsi zuten.
Urte mordoa daramate Larrotxenen hilero zinemagile bat aurkezten. Zinemagilearen lanen bat (edo batzuk) botatzen dituzte eta gero a(h)ulkia jartzen diote jendaurrean eta publikoaren galderak erantzun behar ditu gonbidatuak.
Pasa den ostegunean ere hori izan zen formula. Lehenengo filma, Gas-man izenekoa, 2001 urtean bukatu zuen Ibanek. Raval auzoko Pakistango famili baten istorioa kontatzen digu. Inguruan bizi da arrasatearra eta filma grabatzeko erabakia behin butaneroak propina eskatu zionean hartu omen zuen, gutxi gorabehera. Bartzelonan pakistandarrak dira butanero gehienak. Ez dute kontraturik. Butanoa banatzen duen kamioneroek azpi-kontratatzen omen dituzte Alde Zaharrean gurdi batez bonbonak banatzeagatik. Propinak omen dira gizajo hauen soldata bakarra. Ez dut protagonistaren izena gogoratzen. Aitzaki horrekin butanero pakistandarraren istorioa kontatzen digu Ibanek. Emaztea eta hiru seme-alabekin bizi dira Alde Zaharreko urik gabeko bajera batean. Etxeko bizimodua, kalekoa, errezoak mezkitan, proiektuak... hori dena ageri da dokumentalean.
Bigarrena Un tal eusebi filma. Hau ere 28 minutukoa. Gracia auzoko bizilagun bat hartu zuen Ibanek protagonista. 80 urteko Eusebi pintorea da hemen agertzen zaiguna. 14 orduko lan-jardunak egiten zituen kontable gisa. Jubilatzeko tenorea iritsi zitzaionean, bere buruaz beste egitea erabaki zuen Eusebik, baina azken momentuan barruko ahotsak (nola deitzen dio Atxagak honi?) artista izan behar zuela esan omen zion:
Cuando me jubilaron me quería suicidar, pero una voz gloriosa me dijo: "¡No hombre, no. No te tires. Tienes el alma de artista. Vuélcate en eso y ya verás como serás feliz...!" Y así ha sido, y hasta que me muera seguiré haciéndolo.
Geroztik, egunero ateratzen da margotzea auzoko kaleetatik. Mundu osoko turistek erosten dizkiote lanak, Portugalekoek izan ezik. Auzoko arrain saltzaile batek zientoka ditu etxean eta Eusebi ea behingoz hiltzen den desiatzen dago, ondare horrek balioa hartuko duelakoan.
Eusebiri buruzko DVDa webgunean eros daiteke 10 euroren truke.
Hirugarren lanen bat ere egina du Ibanek, Laberinto de mentiras, Periferike Ixiar Rozasek Livorno eta Bilbon martxan jarritako jaialdiari buruzkoa.
Jarraitu beharreko zinemagilea, dudarik gabe.
