Whatsappa, komunikazioaren erreferentzia nagusi

Gogoan dut ordenadorea piztu eta, pantaila zuribeltzean, erakutsi zidala taula soil eta huts bat, non “CompuServe” zeritzan helbide ezezaguna baino ez zen agertzen. Harro asko esan zidan: Hona etorkizuneko komunikazio-sistema.

 Eta zertarako balio du?

 Elkarri mezuak bidaltzeko.

 Eta… zer dela-eta bidaliko dizu ba inork mezuren bat?

 Edonork bidali dezake, postaz bidali beharrean, ordenadorez.

 Eta inork bidali al dizu?

 Gaur oraindik ez, baina goizero, jaikitzen naizenean, ordenadorea irekitzen dut, atariko buzoia bezalaxe, gutunik jaso ote dudan ikusteko.

Ez dut uste erabat ulertu nionik zer esangura zidan eta are gutxiago jabetu nintzenik, aurrean nuen komunikazio-tresna haren garrantziaz eta osteko ondorioez. Geroztik, ia belaunaldi oso bat joan da eta komunikazioa errotik aldatu.

Aurreko astean nire arrebaren bederatzi urteko bilobak galdetu zidan:

 Zuk beti janzten dozu korbatia?

 Ez, lanegunetan bakarrik.

 Eta zein da zure lana?

 Komunikaziñua.

 Orduan… Zuk whatsappak egiten dittuzu?

Herbie Eisner (ETBren lehen ekoizpen-aholkularia) oraindik ere bizi da eta aditua da, aditurik bada. Baina bistan da ez zuela batere asmatu 1992n. Orduan besterik iragarri arren, telebistak, hil ez ezik, indartsu asko nagusi dirau eta, gainera, gazteenei jaramonik egingo badiegu behintzat, etorkizun-antza galdu duena ez da telebista, emaila baino.