Txinan egina

Ahaztu egin zaigu, ordea, orain hogei urte inguru Txinara joaten hasi ziren gure lehen enpresek zein kritika latzak jaso zituzten ‘intelligentsia’ sasi-ofizialaren aldetik: produktu merke bila joan omen ziren, hemengo langileen kaltetan, euskal industriaren etorkizunaz arduratu barik, pesetero hutsak baino ez...

Bai, Txinako atea irekitzen ahelegindu ziren lehenengoek  mortalak eta bi entzun behar izan zituzten. Orain, ostera, badirudi Txina dela saltsa guztien perrexila, munduaren zilbor-zila, eta Txina gogoan hartzen ez duena gaberdiko mozoloa baino mozoloagoa dela.

Orain, hogeitaka urte geroago, aztertu beharko genuke zein enpresa diren aurrera egin dutenak: Txinaren susperraldiaz denboraz jabetu eta euskal diseinuari eta ikerketari ekin zietenak ala esku-lan handiko eta balio erantsi gutxiko produktuak egiten jarraitu zutenak.

Batek daki zergatik... orain hogeitaka urte Txinara joaten hasi zirenak traidoreak eta esplotatzaileak ziren, eta orain doazenak, berriz, “modelnoak” eta herri-eraikitzaileak. Baina, tira, hobe gehiegi ez galdetzea. Xabier Leteren haur-kantak dioenez:

Handitzen zarenean, ikusiko duzu

Isilik egoteak zenbat balio dun...

Trarala laralara, larala larara