TechnoLatina
TechnoLatinari esker, enpresek ez dituzte orain txipak, zirkuitoak, monitoreak edo telefonoak egiten, “soluzio irekiak”, “estandar eraberritzaileak”, “arkitektura-sistema integratzaileak” eta “telekomunikazio-zerbitzuak” baizik. TechnoLatina ez omen da erabiltzen argiago hitzegiteko, hizlaria zein jakituna den adierazteko eta beste maila (edo leinu) batekoa dela frogatzeko baino.
Dena den, Doc Searlsek esan bezala, berba arolez jardun behar hau ez omen da sektore teknologikoan soilik gertatzen. Sektore bakoitzak –sukaldariak, kirol kazetariak nahiz dekoratzaileak izan-- bere mordoilo-hizketa berezia omen du, TechnoLatinaren bereizkuntza den-dena teknologiaren arabera azaldu beharra bada ere. Hautatzen diren hitz guztiek sendoak, mardulak eta zehatzak ematen dute, baina funtsean ez dute ezer esangura.
Egileek hizjario honi “zumbido erróneo” deritzate, baina gurean Joxe Ramon Zubimendik (Jokaera-liburua. Sendoa, 1995) aspalditxo deitu zion “durundia” inork ulertzen ez dituen bost hogerleko hitzez jarduteari, euskal letretan 1970 hamarkadan zabaldu zen jokamoldearen arabera: “zenbat eta ulergaitzago hainbat eta jakitunago”.
Mende erdi lehenago Jean Hiriart-Urruty (Mintzaira, aurpegia: gizon! Jakin 1971) kazetariak salatu zuen ajea, besteak beste. Ez da, beraz, ahuntzaren gauerdiko eztula.
El Manifiesto Cluetrain. Eta bere 95 errezetak
Liburua esaldi bakarraz laburbiltzekotan, nik esaldi bikoitz hauxe aukeratuko nuke:
La televisión es el mejor medio jamás creado para la publicidad. La web es el mejor medio jamás creado para las ventas.
Lehen partea frogatua da dagoeneko. Bigarrena frogatu-nahia da liburuaren tesi nagusia.