Suzuko Ainhoa Tamura ohorezko euskaltzaina hil da

Suzuko Tamura 1934 urtean jaioa zen, Tokion, eta bertako unibertsitatean hizkuntzalaritzaz doktoratu. Tesia zertaz egingo eta, Japoniako iparraldeko Hokkaido uhartean galzorian dagoen ainueraren gainean egin zuen.

Ainuerak ez du, nonbait, japonierarekin zer ikusi handirik eta bai, antza, inuiten hizkuntzarekin (inuktitut). Elkarren arteko harremana aztertu beharrak eraman zuen Kanadara eta han ezagutu zuen Jacques Allières euskalari tolosar frantsesa. Beronen eskutik Euskal Herrira etorri, Jean Haritschelhar ezagutu, Donapaleun, Bilbo aldean, Lazkaon eta Azpeitian hainbat astebetetan euskara ikasi eta Tokioko unibertsitatea amaitu zuen, jubilatu arte, euskara eta ainuera eskolak ematen.

Euskaltzaindiaren X. Biltzarra zela-eta, 1984an, Donostian parte hartu zuen, Hitzen ordena erabakitzeko faktoreak txostena aurkeztuz. “Lan aski luzea, euskara eta japoniera hizkuntzaz konparaketa eginez”, Luis Villasante euskaltzainburua zenari jaramonik egingo badiogu.

Euskal akademiak euskaltzain ohorezko izendatu zuen Suzuko Tamura 2000 urtean eta, ordurako, Jose Maria Satrustegi nafar euskaltzain eta apaizaren eraginez, kristau egin zen eta, bataioan, Ainhoa izena bere buruari ezarri.

Suzuko Ainhoa Tamurak bederatzi hizkuntza zekizkian. Jatorriko japonieraz gainera, ainueraz, alemanez, espainieraz, euskaraz, frantsesez, ingelesez, inuiteraz eta mantxueraz.

Fina, leuna eta hunkibera. Hauskorra zirudien, baina zumitza bezain malgua eta kementsua zen.