Sasibil, mi caserío…

Ekainaren 21etik 29ra bitartean Jesus Guridi gasteiztarraren El Caserío komedia lirikoa aurkeztu da, sei egunez, Bilboko Arriaga Antzokian. Leihatilan “ez dago sarrerarik” jarri arren, ez da ezein egunetan zehatz bete, egunero geratu izan baita saltzeke sarreraren bat edo beste anfiteatroan zein paradisuan.

Laurogeitaka urte joan dira El Caserío opereta aurrenengo aldiz antzeztu zenetik  Madrilen (1926). Eta mende erdi inguru nik estreinako Eibarren ikusi nuela (1963-64?). Geroztik dezente aldatu da euskal panorama, zentzu guztietan: jendearen gustuetan, hizkuntzaren trataeran, pentsamoldeetan eta emakumearen roletan.

Alkatea, parrokoa, indianoa eta pilotaria... Chiquito de Arrigorri, Txomin Amorebieta, Santi, Ana Mari, Jose Miguel, Eustasia eta gainerakoak… Hamaika istorio eta pasadizo, zenbaitontzat zein baino zein ezagunagoak, nire sasoikook hainbat afalostetan abestu ohi genituen zortzikoak tarteko, Sasibil, mi caserío, tibia cuna de mi niñez…

Besteak beste, abagune aparta Ainhoa Arteta (Ana Mari) zuzen-zuzenean, bertatik bertara, entzun ahal izateko; gozoa bezain gardena José Luis Sola (José Miguel); benetan artista Loli Astoreka (Eustasia) eta ikusgarria Eduardo Muruamendiarazen korografia. Berriketabako atsegintasunez gozatzeko moduko bertsioa.

Gogoan dut gure amama Segunda zenak, Antzuolako Olazabal baserriko alabak, ur-bitsetan entzun izaten zituela zarzuelak gramolatzarrean. Eta, aukeran, El Caserio zuen gustukoen. Arriaga Antzokia ezagutzeke hil zen, nahiz hirurogei urtez berrogei kilometrora bizi.

Ana Mari (Ainhoa Arteta) eta José Miguel (José Luis Sola)