Merkatua ez da murriztu, geu murriztu gara

Espainia krisian dago. Baita, oro har, Europa ere. Zalantzarik ez, gero. Ez dago ordea horren garbi mundua krisian dagoenik. Alderantziz, behar bada. Nazioarteko Diru Funtsaren datuei jaramonik egingo badiegu, hurrengo bost urteetan nabarmena izango da Barne Produktu Gordinaren hazkundea Ekialde Ertainean nahiz Afrika osoan, eta are gehiago Asian eta bizkortzen diharduten ekonomia suspertuetan.

Aldi berean, Nazio Batuen Erakundearen (UNO) iragarpenen arabera, biztanleria orobat gehituko da mundu guztian zehar, ondoko hamarkadan, Ipar Ameriketan eta Europan ezer gutxi haziko bada ere.

Nazio Batuen biztanle-datuak eta Nazioarteko Diru Funtsaren hazkundearenak elkarrekin gurutzatuz gero, begi bistakoa da non loratuko den hurrengo urteetan merkatu potentziala, zein eremutan kokatuko diren bezerorik ugarienak eta eroslerik eskatzaileenak.

Ez, merkatua ez da murriztuko. Alderantziz, inoiz baino gehiago haziko da, sekula baino handiagoa izango da. Non saldu beharko eta nori, argi bide dago, teoriaz behintzat. Zer eta zelan salduko, ostera, dezente zailago dateke. Kontua ez da nonbait eroslerik eza, erosleen eskakizuenei erantzuteko gaitasunik eza baizik. Alegia, nazioarteko merkatuak eskatutako ekoizpenak egiteko gai izango al da euskal industria? Eta, ekoizteko gai baledi, behin ekoitzi ostean, munduan barrena hedatzeko gauza izango al liteke?

Bai, egia da, merkatu-aukerek gero eta murritzagoak ematen dute. Baina, behar bada, ez da merkatua murriztu delako, gu geu murriztu garelako baizik.