Merkatu itxiak eta merkatu irekiak
Athletic-ek ordezkatzen du inork baino hobeto harrobiaren esentzia eta Barcelonak, aldiz, nazioarteko merkatuaren apostua. Seguru gero Athletic-en aldeko sentimendua gauza dela jarraitzaileak sutzeko, limurtzeko eta harrotzeko. Baina, Barcelonak ez al ditu bere jarraitzaileak sutzen, limurtzen eta harrotzen? Eta zer esan, berriz, mutur bi horien artean daudekeen gainerako futbol-talde guztiez?
Azken bolada honetan, Kubaren muturreraino iritsi beharrik gabe ere, nolabaiteko “harrobi-ekonomiak” gero eta jarraitzaile gehiago bide ditu Hegoameriketan. Harrobira begiratu behar honek, “etxekotasuna” azpimarratu nahi honek eraman ditu Venezuela, Bolivia edo Argentina nazioarteko merkatu irekiak nekez onar ditzakeen moldeetara.
Kontua zera da, ordea: aipatu hiru horienak al dira euren herritarren interesak ondoen defenditzen dituzten ekonomia-estrategiak? Eta aukeran, luzera, Txilenak edo Brasilenak baino hobeak al dira?
Barcelonak frogatzen du harrobia oinarri ona dela --baina ez nahiko-- munduan barrena arrakastatsu abiatzeko; eta estrategia irekiak ez dituela nahitaez etxeko jarraitzaileon interesak uxatzen. Athletic-ek adierazten du, berriz, esentziak aski izan daitezkeela, besterik gabe, bizirauteko eta etxeko jarraitzaileon erdipurdiko bizipozaren goiari eusteko. Bietarik zein ote hobe?
Hori bai, mutur bi horietatik kanpo ere, bizitzarik egon badago..
