Ironiaz ere, maisuaren ildo beretik
Euskal Literaturaren Historia (Lur, 1971) izan zen, nik Iboni irakurri nion aurrenengo liburua. Geroztik hiztegigintza ikusi izan dugu buru-belarri murgilduta, urteak joan eta urteak etorri: Euskal Hiztegi Arauemailea, Orotariko Euskal Hiztegia, Euskara Ikaslearen Hiztegia, Euskal Hiztegia… Orain, Egungo Euskararen Hiztegia moldatzen ari omen da. Bera dugu, nabarmen, Koldo Mitxelenaren (1915-1987) oinordekoa, maisu handiaren ondoren Euskaltzaindiak argi-mutiltzat hartu duena.
Hala ere, jakituria baino, Sarasolaren izakera ondotxoen adierazten duena Euskara batuaren ajeak (Alberdania, 1997) lana dateke. Zail gero merkatuan aurkitzea era horretako beste saiakera seriorik, horren entretenigarria, horren adarjotzailea, horrenbesteko ziriz eta eztenez idatzia.
Auskalo Ibonek asmatu ote duen edo ez Mitxelenaren maisutza jasotzen eta biltzen, baina, batere zalantzarik gabe gero, berak jakin izan du jakin, inork baino hobeto, haren umore finaz, kritika zorrotzaz eta ironia latzaz jabetzen.
Izan ere, lexikologia-alorrean behintzat, beste inork ez du asmatu salatzen, Ibonek bezain ondo, ustezko zenbait erradikalen espainolarekiko intsumisiorik eza, aitzakiarik gabeko morrontza eta jarraipen otzana.
Koldo Mitxelena eta Ibon Sarasola, 1980