"Iraultza-zergak" ere badu memoriarik

Zubiak gogorarazitako zertzeladen artean aipagarri, besteak beste:

 Mehatxu-mota harek eragin ohi zituen izua, larritasuna eta egonezina. Are gehiago, gutunak lantegietara edo bulegoetara bidali beharrean, ETAk enpresa-buruen zein profesional liberalen etxebizitzetara eta senideei (emazte eta seme-alabei) igortzeari ekin zionean.

 Euren burua mehatxupean ikusi zuten pertsonen bakardadea, politikarien ez ikusia, gizarte-isiltasuna eta, gehienetan, noraeza.

 Gutuna jasotzeak esangura zuen askatasun nahiz eskubide-urraketa, duintasun-galera eta triskantza psikologikoa.

Zubiak adierazitako kalte gaiztoak ukatu eta gutxietsi gabe, nik hiru xehetasun aipatuko nituzke, ene irudiko, arrunt mingarriak gertatzen zirenak:

 Gutunak zein erruki eta lotsagabe adierazi ohi zuen, hitzez hitz, “una vez pasado el plazo comenzaremos a ejecutarles”. Sobrea ireki eta idatzi hori irakurri zuenak baino ez daki zer sentitzen den une horretan.

 Iparraldera ardigalduaren pare joan eta zerga-eskaleari, aurrez aurre, "bere" arrazoiak derrigorrez ontzat eman behar izateaz gainera, haren tonua, hoztasuna, nagusikeria eta sasi-gailentasun abertzalea irentsi beharra.

 Eta Iparraldera joateko, noiz eta nora joan jakiteko, zein erraza zen, norberaren herritik atera gabe, hitzordua asmatzeko (?) gauza zen "lagunik" aurkitzea.