Inbidia
Juan Cruz Vicuña, Javier Migliaccio eta Felipe de Aranzadi espeleologo gazteek hogei urte eskas baino ez zituzten, 1962an, Altxerriko labar margoak aurkitu zituztenean eta berrogeita hamar urte gehiago, noski, bart gauean. Eta kristoren inbidia eman zidaten.
Inbidiarik ez, 1962an, erdi ilunetan, aho zabalik geratzeagatik; inbidiarik ez, ondoko egunetan Joxe Miel Barandiaran eta guzti “froga” bila aritu izanagatik; inbidiarik, ezta, berrogeita hamar urte geroago, elkarrekin kontatu ahal izateagatik. Baina inbidia, bai, euskaldun naizen aldetik, atzo, guztion aurrean, gaztelaniaz, azaldu zuten apaltasun, patxada, komunikazio-erraztasun eta hitz-emari arrunt bezain helduagatik.
Segurutik euskarak sekulako urratsak jorratu ditu azken berrogeita hamar urteotan, baina, behar bada, oraindik ere –edo, agian, orain, gero eta zailago— nekez bildu genitzakeen euskal gizartean –euskal letretatik kanpo-- hiru lagun, elkarrekin, hain etorri samur, uxter eta artezaz.
Jendea…
Eibarren jende gutxik dakien arren, Juan Cruz Vicuña eibartarra da, Estaziño kalean jaioa.
Jakin ere jende gutxik daki Juan Cruz Vicuña Euskadiko Hidrokarburu Elkartearen zuzendari nagusia dena.
Harrigarri, bestalde, atzo Victoria Eugenian bildutako jendearen adina. Bataz beste 60 urte inguru, espeleologian zein arkeologia-indusketan gazte-jendea erabat nagusi den arren.
Jende askori astun samarra egin zitzaion ia hiru orduko saioa. Ederra baina luzetxoa, Werner Herzog-en "La cueva de los sueños olvidados" dokumentala (95 minutu) eta planfletoantza, berriz, amaiera.
Juan Cruz Vicuña, Javier Migliaccio eta Felipe de Aranzadi, atzo Donostian
Enbidixia detsazu "EUSKALDUN naizen aldetik, atzo, guztion aurrean, GAZTELANIAN, azaldu zuten (...)hitz-emari arrunt bezain helduagatik.
Segurutik euskarak sekulako urratsak jorratu ditu azken berrogeita hamar urteotan, baina, (...) nekez bildu genitzakeen (...) hiru lagun, elkarrekin, hain etorri samur, uxter eta artezaz".
Ez dot harrapatzen razonamentua.