Hamahiru urte geroago
Aznarren gehiegikeriak tarteko, PPk maldan behera ziharduen eta, agintean luzatzea kaltegarri zitzaiolakoan, hauteskundeak aurreratu zituen, legealdia ahalik eta azkarren amaitu ahal izateko.
Giro urduritsu hartan, hauteskunde-igandea baino hiru egin lehenago, Al-Qaedak Madrilen eragindako triskantza gertatu zen eta, hartaz baliatu beharrean espainiar guztien batasuna aldarrikatzeko, kanpoko etsaien aurka indarrak biltzeko eta gobernuaren buruzagitza azaltzeko, Aznarren obsesioak ETAri leporatu nahi izan zizkion atentatuak, hala jendea errazago elkartaraziko zuelakoan PPren inguruan.
Botoemaileek ez zioten ordea barkatu, ez segurtasunik eza, ez triskantza osteko kudeaketa eta, are gutxiago, aitzaki bila aritu izana eta ziria sartu nahia (hainbat egunkariren burulerroak aldarazi zituen). Sare bitarteko mezuek hankaz gora bota zituzten, ordea, Aznarren agintekeriaren ahaleginak.
Sarraski harek aznarismoa suntsitu omen zuen, baina baita ETA bera ere. Bada dioenik (11M: Redes para ganar una guerra. David de Ugarte) egun hartan ETArenak egin zituela, bere terrorismo-mota, XX. mendekoa (hierarkikoa eta geografikoa), bertan behera ahitu zelakoan, XXI. mendeko Al-Qaedarenaren (sarez eta globala) mesedetan