Gurpil zoroa hautsi beharra
Munduan, Europan eta Hego Ameriketan gehienbat, 10.000 inguru edo dira lehen mailako jokalariak. Horietako %0,2 Bartzelona taldean. Merkatu berberean, berriz, berrogeita hamarren bat dira euskal jokalari guztiak, eta horietarik %40 Athletic-en daude. Horrez gainera Bilboko klubaren aurrekontua 58 milioikoa da, Bartzelonarena 400ekoa den artean. Merkatu legeen arabera ez litzateke batere samur inoiz edo behin Athletic-ek irabaztea. Baina, hala ere, merkatua hori baino konplexuagoa da.
Merkatua ez da justua
Athletic-ek orain hamabost egun jokatu zuen Realarekin, aurreko astean Levanteren kontra eta hurrengoan A Coruñako Deportivoaren aurka. Aipatu hiru taldeak egon berri dira (eta baten batek jarraitzen du egoten) auzi-prozesutan, besteak beste euren ahalak baino ur handiagotan aritzeagatik edo, Axularrek esango lukeen bezala, hondarrik gabeko itsasotan sartzeagatik.
Baina, jakina, talde bi aurrez aurre zelaian elkarren kontra lehiatzen direnean ez da inondik ere zorrik, gardentasunik edo kontu garbirik jokoan izaten, praka motzean ateratzen direnen unean uneko trebetasunak baino. Behar bada sistemak ez du zintzoen portaerarik saritzen eta, ziurrenik, lehiaketa ez da justua (galdetu bestela hartzekodun pribatuei zein ogasun publikoei) baina bai, behintzat, bizitza bera bezain justua.
Europa ez da beti errenta
Zaleok uste izaten dugu futbola zelaietan jokatzen dela baina baita, horratik, banketxeetan ere. Esaterako, Athletica (58 M euroren aurrekontua) eta Reala (30 M) bezalako taldeei ez zaie komeni izaten Valentzia (130 M), Atletico Madrid (130 M), Sevilla (120 M) edo Vila-Real (75 M) modukoek Europan emaitza onik izatea. Emaitza onek dirua sortarazten baitute eta diruak taldeak indartu.
Alderantziz, Athletic-i zein Errealari gehien komeniko litzaiekeena zera da: Europar lehiaketetarako sailkatzen diren bigarren kategoriako futbol-talde espainiar guztiek lehen kanporaketan bazterrean geratzea. Eta ez onik opa ez dietelako, haien diru-iturriak moztea beharrezko zaielako baino.
Hau da, bigarren kategoriako klub horiek jokalari-taldeak programatu ohi dituzte Europan parte hartu ahal izateko tankeran. Eta euren oinarrizko ahalmenen gainetik kreditotan sartu ohi dira, banketxeen dirulaguntzaz ekipo hobeak osatzeko, Europan jokatzeko eta dirua irabazteko. Baina, Europan emaitza txarrak badira eta balantze ekonomikoa eskasa, ezin izaten diote zorrari erantzun eta, ondorioz, hurrengo denboraldian talde apalagoak osatu behar izaten dituzte, ez hain lehiakorrak, Athletic-en eta Realaren parekoagoak alegia.
Harrobia beti ere garrantzitsua da baina, gehienetan, garrantzitsuagoa da nola-hala bankuen konfiantza bereganatuko duen itxurazko taldea osatzea. Talde lehiakorra osatzeko, berriz, dirua behar da, banketxeen konfiantza alegia. Eten gabeko gurpil zoroa. Eta, hain zuzen, Athletic-a eta Reala bezalako hirugarren kategoriako taldeei horixe baino ez zaie komeni: gurpil zoro hori haustea.
Behar bada arrazoi osoa duzu. Hala ere, galdetzen hasiez gero: