Gezurra ez da errenta
Kazetaritzan zein zuzenbide-ikasketetan sarri aipatu ohi da Bill Clinton presidentearen eta Monica Lewinsky bekadunaren afera, zeinetan amerikar buruzagiaren egiazko “bekatua” ez zen ustezko sexu-harremana izan, gezurretan aritu izana baino.
Antzerako-edo gertatu zitzaion Aznar presidente espainiarrari orain hamar urte. Zeinahi zelarik erasotzailea, Aznarrek zezenari adarretatik heldu izan balio hasiera-hasieratik eta bere burua erasotutzat sentitu zuen gizartearen artegatasuna bideratu, ez zukeen seguru asko hauteskunderik galduko.
Baina PP zorabiatu egin zen, tentaldi maltzurrari amain eman zion eta uste ustelari ekin. Gezurra ez da, ordea, errenta eta Aznarren buruzagitzak ez zuen komunikazio-ekimenaz jabetzerik lortu, iritzi publikoa gobernua bera baino zorrotzago ibili zen-eta.
Maldan behera, PPren gobernua gero eta urduriago jarri eta bere burua defenditze aldera edo, harako triskantza “komenigarrien” zitzaion etsaiari leporatu nahi izan zion, zer gerta ere.
Ondorioz, eraso osteko lehen orduetan hiritarrik gehienek eskaini zioten konfiantza alferrik galtzen amaitu zuen pare bat egun koxkorretan.
Zulotik sekula ez ateratzeko ez omen dago zulatzen jarraitu besterik.
