Futbola, algoritmo arrakastatsuaren bila
1940 urteko ikurra
Laugarren denboraldiz jarraian, Eibar futbol-taldeak lehen mailan jokatuko du datorren urtean ere. Zenbaiti entzunez gero, badirudi miraria dela Eibarrek goiari eustea eta zeharo normala, ostera, edozein hiriburutako taldeek urtez urte elite horretan irautea. Argudio horren funtsezko arrazoia aurrekontuetan eta jarraitzaile potentzialen kopuruan dago. Baina ez dirudi, dagoeneko, paradigma hori egia denik. Orain, lehen mailan jarraitzeko benetako arrazoia jestiogintzan omen datza.
Oraingo irizpideen arabera, diru-sarreren, jokalari ezagunen eta jarraitzaile sutsuen altxorra gutxietsi gabe, Eibarrek lehen mailan jarraitu ahal izango du, luzaro, kudeaketa onari eusten dion heinean; eta, aldiz, Gijon, Logroño, Burgos, Zaragoza edo Iruñeko taldeek bigarren mailatik atera ezinik segituko dute, propio igotzeko, beharrezko estrategia, metodologia edo sistema, indarrean jartzen ez duten artean.
Giltza, maratila, kudeaketa-sistema aproposa bideratzea da, unean uneko zuzendaritzaren gainetik eta denboraldi bateko edo besteko teknikarien azpitik. Ez da diru-kontua. Gaur egun lehen mailako edozein taldek du –telebistari esker— batere harrobirik gabe, sekula zelairik betetzeke eta ia jarraitzailerik ezean ere, lehen mailari eutsi ahal izateko besteko diru-sarrerarik. Denboraldiz denboraldi goiari eusteko besteko ardatza ez datza akziodun, bazkide, jarraitzaile, publizitate edo marketinaren etekinetan, datuen erabilpen egokian baino.
Datuen kudeaketan, alegia. Eta, egun, faktore guztiak dira datu; eta datu guztiak dira metagarri, objektibagarri, erabilgarri, aztergarri, kudeagarri eta sistemagarri. Segurutik bihotzik gabeko metodologia hotz gerta daiteke. Baina metodologiarik gabeko bihotzak bigarren mailan jokatuko du berandu baino lehen.
Hasieran fisika izan zen, gero emozioa, ondoren talentua eta orain, ostera, datu-sistema. Algoritmoaren ordua da. Baita futbolean ere.