Ezta larrua jotzeko ere

Azor yatea Galiziako Bazan ontzioletan itsasoratu zen 1949an. Generalisimoak udaran erabili ohi zuen Kantaurian zehar, atunetan batez ere, noizik edo behin, Don Juan de Borbon tarteko, erregimenaren etorkizunari buruzko negoziotarako ere balio izan bazuen ere. Gogoan dut, mutikoa nintzela Acuarium aurrean ikusi izan nuela behin edo birritan.  47 metro zituen esloraz eta  ikaragarri galanta ematen zuen Donostiako ur txikietan.

Franco hil ostean pare bat aldiz baino ez omen zen erabili. Behin Juan Carlos erregek, erregerena egiteko, eta beste behin, auskalo zertarako, Felipe Gonzalez gobernu-presidenteak, sozialista errepublikazaleen lotsaz eta saminduraz, eta memoria handirik gabeko eskuinaren isekaz eta kritika arolaz. Nonbait damutu zen, ez baitzen harrezkero itzuli.  

Estatuak enkantean jarri zuen 1992an. Gutxienik ehun milioi pesetan (600.000 €) atera behar omen zuen baina, zer gerta ere, ez zen azkenean lau milioi t’erditik (27.000 €) pasatu. Erosleak itsas-pub bezala erabiltzeko asmotan hartu zuen arren, ez zuen sekula santan itsasoratzeko baimenik lortu. Azkenean, beste 12 milioi (72.000 €) jarri ostean,  hiru zatitan ebaki eta Cogollos herriko erretegi baten larrainean kokatu zuen, lurretan tinko asko sustraitua eta erdi ezkutuko maitasun-logelez inguratua.

Gaur egun bertan jarraitzen du ezin bestean, egunak joan eta egunak etorri, erabat herdoildua, ugerra dariola, alferrik galdua eta itxuragabetua, inor erakartzeko batere duintasunik gabe. Ez aldekorik, inor gutxi gelditzen delako, eta ez kontrakorik, inork gogoratu ere gogoratzen ez duelako.

 Istriborra

 Ababorra

 Txopa