Euskal diletantismoak krisialdirik ez
Ia hamabost urteko hazkuntzaren ostean krisiaren kanpai-hotsa nabarmena da eta, zer gerta ere, ezin esan gero krisialdiak zer irakatsi ez duenik.
Esaterako, euren bizitza guztian zehar beherakadarik ezagutu ez dutenei krisiak erakutsi die bizitza ez dela “amama” eta, besterik uste izan arren, dirua ezustean garestitu daitekeela eta lepo egin.
Krisiak gogorarazi digu erakunde publikoen aurrekontuek ez dutela beti gora egin beharrik. Eta, aldi berean, aurrekontuak murriztu beharrak erakutsi digu ikutuezinezkotzat jotzen genituen zenbait partida gehiegikeria harroputz eta kanpolarrosak baino ez direla.
Irakatsi ere krisiak irakatsi digu ekonomia guztiak ez direla berdinak; gauza bat dela ekonomia finantzieroa eta bestea, berriz, ekonomia erreala eta, gurean behintzat, ekonomia erreala industria dela gehienbat, nolabaiteko progresia faltsuaren izenean horren erraz mespretxatzen eta gutxiesten dugun industria alegia.
Ildo beretik krisiak erakutsi digu zenbat jende bizi den ekonomia errealetik kanpo: funtzionariak, irakasleak, idazleak, kazetariak, artista-jendea etabar. Eta, gezurra dirudien arren, ekonomia errealetik kanpo bizi direnak direla, sarri asko, ekonomia errealean dihardutenei zer egin behar luketen esan nahi izaten dietenak.
Herri diletanterik baldin bada munduan, horretan behintzat ez gara azkenak. Euskal diletantziak izango al du noizbait krisialdirik? Hobe bai gero, lehenbailehen balitz.
Goiz kronika, Euskadi Irratia. 2008ko urriaren 21ean.
Batetik, nere tesi hau ez dok bape barrixa (behin hirurogeitak harrapatuezkero ez dok gero bape erreza ezer barririk esatia, aurretik be behin baino gehixagotan aittatu izan juat). Bestetik, nik edozenbat gaitan eta arlotan sumatzen doten euskal diletantismoa kritikatzen juat; hik ez badok iñun sumatzen, horrek esangura jok neretzat horren begibistakoa dana hiretzat ez dala bape nabarmena. Eta, hirugarren, ez juat uste adibiderik jarri biharko neukianik, nik jarritako adibide konkretuaz eztabaidatzen amaitzeko arriskua izango gendukialako, eta nik ez juat arrisku horri amain emoterik nahi. Dana dala, eskerrik asko, bene-benetan.