Burujabetza eta ekonomia lehiakorra
Eli Galdos adiskide txantxikuarraz gogoratu naiz gure arteko edozenbat abertzale sutsu Eskoziaren erronka txalotzen sumatu ditudanean. Ondo dago, bai, Madrilgo Gobernua ez dela Londreskoaren pareko salatzea baina… eta euskaldunok eskoziarren pareko bagina?
Ez duena balio da berrogeita hamar urtez tiroka aritzea eta orain Eskoziaz gogoratzea. Ez du balio erakundeak erdeinatu eta euren politikagintza guztia erakundeetan oinarritu dutenen estrategiaz liluratu. Eta ez dirudi zentzuzkoegia denik hauteskundeen garrantzia gutxiestea eta independentzia-erreferenduma hauteskunde-garaipenean finkatuko dutenen logika aldarrikatzea.
Nabaria, bestalde, ekonomia dela eskoziarren ardurarik nagusienetakoa independentziaren onurak eta arriskuak aztertzerakoan. Nik ez dut esango euskal independentziazaleei ekonomia ardura ez zaienik baina, nago, ekonomia lehiakorraren aldeko kezka urriagoa dela independentziazale omen direnen artean, ez omen direnen artean baino. Eta kontraesan hau, niri batere ez gustatzeaz gainera, ez dela onerako uste dut. Burujabetzaren onerako, jakina.
Oso oker ez banago Eskoziako ohiko hautesle-erroldan daudenek eman ahal izango dute botoa. Hau da, Eskozian bizi diren guztiek, nahiz jaiotzez eskoziarrak izan ez. Eta ez, ordea, Eskoziatik kanpora bizi diren eskoziarrek.