Enpresek utzi egin diote komunikabideen mende egoteari
Enpresek utzi egin diote ohiko komunikabideen zain eta mende egoteari euren jardueraren berri emateko. Arrazoiak denetarikoak dira:
Lehen eta behingoz, ohiko komunikabideen (prentsa, Irratia eta telebista) informazio-hierarkiak ez dio enpresen interesei erantzuten, irakurleei interesatzen omen zaienari baino. Eta, jakina, irakurleari zer ardura zaion eta zer ez, komunikabideek erabakitzen dute, eta ez enpresek. Enpresetako komunikazio-arduradunen eta komunikabideetako kazetarien helburuak ez datoz bat.
Komunikabideek gatazka azpimarratzen dute (news, bad news edo good news no news) enpresek sosegua nahiago duten artean. Adibidez, komunikabideek edozein enpresaren lan-istripurik txikienaren berri emango dute nabarmen, baina nekez, ordea, enpresa berberak istripuak ekiditzeko eta segurtasuna areagotzeko indarrean dituen programen berri.
Edozein enpresa handik gero eta sarriago sortzen ditu bere bezeroei dagozkien albisteak, nahiz komunikabideek hartaz batere eman ez argitara, “informazio orokorra” ez direlakoan. Eta, ondorioz, enpresek diote euren baitan: “inork ez baldin badu gure izenean kontatzen, guk kontatuko dugu eta komunikabideekin lehian sartu behar baldin badugu, sartu egingo gara”.
Are gehiago, edo zer esanik ez, enpresak jabetu diren heinean, komunikabide tradizionalak maldan behera doazela, gero eta konfiantza gutxiago eragiten dutela jendearengan eta, paradoxa bada ere, enpresa komertzialen weborriak komunikabide serioen (?) informazioa baino sinesgarriagoak suertatzen direla.