Dominique Vissé, artista

Dominique Vissé kantatzeko jaiotako mutila da batere zalantzarik gabe. Estilo guztietako hainbat abeslariri ez bezala, paristar honi kantatzen diharduela garbi asko nabaritzen zaio disfrutatzen ari dela; urbitsetan kantatzen duela; berari gehien gustatzen zaiona egiten duela; bera, besterik gabe ere, espektakulo hutsa dela. Horretara, chapeau beraz. Beste gauza bat da, berriz, ordu t´erdiko jarrialdia ez ote den gehiegitxo –nahiz eta Zabalaga baserriaren zutabe ederren artean izan--  XV. eta XVI. mendeetako Errenazimenduko polifonia frantsesaren brankari aurre egiteko.

Ensemble Clément Janequin taldeak merezi beharreko sari, ospe eta kritika on guztiak bereganatu ditu musika barrokoaren baitan 1978an sortu zenetik hona, sekulako arrakasta du Frantzian ezezik merkatu anglosaxoian zein japoniarrean ere, eta bere diskografiak ez du ia-ia amaierarik. Dominique Vissé talde-sortzaile, zuzendari eta kontratenorea, berriz, munduko artista lirikorik handienetakoa. Hortik aurrera, gainontzeko guztiak huskeriak besterik ez dira edo dirateke.

Nere aldetik, Visséren beraren “artistatasunaz” aparte, hiru zertzelada azpimarratu nahi ditut hemen. Batetik, Eric Bellock laud eta gitarrajolearen maisutasuna; besteak beste, berak jaso zuen txalorik gehien. Nonbait bertan bildu ziren ehun inguru laguni hurbilago edo ulergarriago gertatu zitzaion beronen musika hutsaren soinua, gainerako boston kantagintza landuarena baino.

Bestetik, orain dela bostehun urteko kanten letrak. Nabarmen gero, ipurdiek, titiek, bularrek, ohe-kontuek, sasi-maitaleek eta adardunek ordu asko betetzen zutela garai hartako frantsesen artean. Le chant des oyseaux kasu, hainbeste uso, usapal, urretxindor, zozo, okil eta oskilasoren artean, atzenean kuku lapurra nagusi.

Amaitzeko, ez dakit zergatik baina, hainbeste doinu barroko antzerakoren artean, neri ezberdinen egin zitzaizkidan kantak ez ziren frantses-frantsesak izan, okzitanieraz (?) kantatutakoak baino: Laute joun jou m´en anabi, de Tholosze à Montréjau, recontre Guiüo Gillette, a la porte d´un cazau… Afalostean lagunartean kantatzeko modukoa.

Hamabost egun barruko programak itxura ona du. Ez gero azken ordurarte sarrerarik hartzeke geratu, beti daude-eta ehun lagun arraro errepertoriorik arraroenari ere jaramon egiteko prest.

 Dominique Vissé eta Ensemble Clément Janequin taldea