Denboraz kanpo
Jakina, liburu argitara berrian idatzitakoari aldizkarian erantzun ahal izateko kazetariak ez zuen luzamendu handirik behar izaten baina, alderantziz, kazetariak aldizkarian idatzitakoari eman beharreko erantzuna hurrengo liburuan agertu orduko… Nik neuk horrelako ikamikaren bat edo beste izandakoa naiz, bai Gabriel Arestirekin eta baita Jorge Oteizarekin ere. Lastima ez gorde izana, bitxikeria gisa baino ez bada ere.
Behar bada guztiz bestelako egoera eta kasua izan arren, orduko giro hura oroitarazi dit Kirmen Uriberen Bilbao-New York-Bilbao nobelak. Batetik, nolabaiteko denboraz kanpoko zorabioa sumatu dut egileak Barack Obama presidentetzat jotzen duen pasartean, aurretik idatzitako literaturak ondotik gertatukoaren berri nola eman ote dezakeen neure burua kokatu ezinik.
Bestetik, azaldu ezinezko zirrara sentitu dut, zinematik bueltan oheratu, ia errutinaz mesanotxe gaineko liburuxka ireki eta, joño, hara non gure ondarrutarra nik ordubete lehenago ikusitako filme berbera aipatzen hasi: La clase, nahiz eta berak bertsio frantsesa aipatu, Entre les murs. Auskalo gero zergatik Uribek bertsio frantsesa hautatu ote zuen --eta ez ingelesa (The class)-- Atlantiko gainetik New York aldera hegazkinez zihoala...
Dena den, berriketabako filme hau ingelesez nahiz frantsesez ikusi, Parisko College Departamental Françoise Dolton ikastetxeko ikasleek Unairen sasoikoak dira, denboraz kanpo hamahiru urterekin Kirmenen begietara jaiotako semearen sasoikoak alegia. Laurent Cantet-en filmeak ere (Cannes'08, Urrezko Maskorra) Frantziako gizartearen begietara Unairen urteekin denboraz kanpo jaiotako frantses andana berriaren zertzeladak kontatzen dizkigu. Frantses berriak ote denboraz kanpo gizarteratzen ari direnak ala Errepublika osoa ote seme-alaba berriok aspalditxo jaio izanaz denboraz jabetu ez dena?
