De las naciones a las redes
Saiakeraren nondik norakoa egileek aitortzen dute, aitaren batean, hasi bezain laster: la tesis central del libro es que el paso de una sociedad de economía y comunicación descentralizada –el mundo de las naciones— a un mundo de redes distribuidas, hijo de Internet y la globalización, hace que a las personas cada vez les resulta más difícil definir su identidad en términos nacionales. Por eso aparecen nuevas identidades y nuevos valores que a largo plazo acabarán superando y subsumiendo la visión nacional y estatalista del mundo.
Liburuak 160 orrialde inguru ditu, erraz eta atseginez irakurtzen da, gutxi ezagunak diren zenbait esparru laburbiltzen ditu (kartografiaren eragina, XIX. zein XX. mendeetako segregazionista-mugimenduak, sionismotik esperantora bitarteko pasabidea etab.), dibulgazio-balio handia datxekio eta puri-puria dagoen gaia astintzen du baina, nolabait esateko, ondoko tesiak egileek aditzera ematen duten baino konbentzionalagoak dira. Alegia, bastidore arteko azterlana joria izanik, ondorioak ez dirateke horren berriak. Edo, beste modu batez esanda, agian berriak dira euren burua sareko l´enfant terrible-tzat dutenentzat baina ez azken urteotan politikaz zertxobait arduratu izan direnenentzat.
Aurkezle-ardura Juan Urrutiak hartu zuen eta hitzaurrearena, berriz, Josu Jon Imazek. Ekonomilariak “hacker koadrilla batek idatzitako liburua” dela esan zuen, baita hacker definizioa eskaini ere: pionero en romper la división histórica entre productor y consumidor. Eta kimikariak, berriz, duela hiruzpalau urte indarrean jarritako no imponer – no impedir delako leloari galdera ikurra ezarri: ¿Podrá un mundo en red colaborar a superar los conflictos nacionales sin que nadie se vea obligado a renunciar a una identidad y sin que nadie tenga que imponer ninguna?
Aurkezpenean, hainbat etiketa informatiko mota azaldu zen. Argazkian, ardo-etiketa.