Chillida-Lekuko dibana

Ezkerraldean, ezpelartean, enborrezko jarrileku luzekina

Diban psikologikoa ez da inondik ere metafora soila. Sigmund Freud psikoanalistak erabili zuen hipnosia-praktikak egiteko, lehenik, eta gaixoek berari begiratzeke jardunari amain eman ziezaioten, gero. Harako dibana Londresko Freud Museumean ikus daiteke, ezein klinikatako etzanlekua baino serrail turkiarren bateko ohe itxura gehiago duen arren.

Nik ez dut, jakina, Sigmund Freudik ezagutu, ezta sekula benetako dibanik erabili ere, baina aitortu dezadan Zabalaga baserrira bidean dagoen enborrezko aulki luzekina dibantzat erabiltzeko balio izan didala sarri.

Denok dugu, segurutik, ezkutuko leku lasai eta bakartiren bat, nork bere buruarekin lekukorik gabe lantzean behin topo egiteko. Garai batean Intxorta (Elgeta) gainera joan ohi nintzen, azken gerrako lubaki-aztarrenetaraino. Gero, berriz, Sakonetako (Deba) labarretara edo Erromadiako (Donibane Lohizune) hondar-bidezidorretara.  Azken boladan, ostera, Chillida-Lekuko zelaietara.

Zabalagako aulki horretan sekula jarri ez denak nekez ulertuko du zer esaten ari naizen eta Chillida-Lekuko belartzetan inoiz ortozik ibili ez denak ez du eskura duen (zuen?) atsegin sentsualik handienetakoa sentitu.

Dibanik gabe nago.

Urte berri on.