Bartók, Bruckner eta Agur Jaunak

Leonidas Kovakos biolin-jotzailea (munduko hamar onenetako bat) tarteko, Bartóken biolinerako bigarren kontzertuaz, lehenik, eta Brucknerren zazpigarren sinfoníaz, gero, Hamburgoko Orkestrak Kursaalean eskaini zuen programa kostata ahazten diren horietako bat suertatu zen.

Bruckner (1824-1696) konpositorea ez da, inondik ere, Beethoven, Mozart, Schubert edo Wagner bezain ezaguna, baina haren Zazpigarrena  sekula sortu den sinfoniarik gorenetakotzat jotzen dute adituek. Noiz amaituko penaz entzuten den konposizio galanta, garaua, bete-betekoa, demasekoa.

Kursaaleko entzuleriak gogotsu txalotu zuen Alan Gilbert zuzendaritzapeko orkestraren musika-saio paregabea eta txalo-uholde hura ordaindu beharraren beharrez, baita zuzendariak “propina” eskaintzea erabaki ere. Zer eskainiko eta… “Agur Jaunak” delakoaren orkestra-bertsio hunkigarria eskaini.

Baita 1600 lagunak, ziztu-bizian, zutitu ere. Bartók ona da, Bruckner hobea, baina “Agur Jaunak” eresiaren sintonia sumatu bezain azkar baino ez zen jendea zutitu. Alan Gilbert estatubatuarrak bazekien, nonbait, zelan amaitu.