Alquezar, kanpolarrosa

Bada dioenik zeharo hilzorian zegoen Alquezar herria, frantsesek berpiztu zutela "barrankismoa" egite aldera bertaratu zirenean. Gazteria frantximantari meriturik ukatzeke,  egia da, ordea, 1982an monumentu historikotzat jo ostean, hamarren bat miloi inbertitu zutela elkarrekin Aragoiko Gobernuak (%54), Huescako Diputazioak (%38) eta Alquezarko udalak (%8), kaleak harlantzeko, eraikin publikoak eraberritzeko eta etxebizitza guztien teilatuak eta aurrekaldeak txukuntzeko.

Egun, Alquezar herri polit eta arraro samarra da. Politasunak ez du azalpenik behar: joan, paseatu eta ardura handirik gabe ikusi besterik ez dago. Arraroa, berriz, bisitariei begira edertutako herri hutsa denez gero. Alegia, janari-dendarik, harategirik, botikarik, aurrezki-kutxarik edo prentsa-kioskorik gabeko herria. Dena da taberna, jatetxe, ostatu eta gozotegi. Baita, ezin bestela,  kainoi- agentziak ere, jakina. Hala ere, esan dezagun, alkatearen faboretan, "souvenir" denda battoa baino ez dugula aurkitu. Alquezar, zorionez, ez da Carcasona.

Polita da gero, Alquezar. Eta merezi du Vero erreka-sakaneko haitzartetan zehar pare bat orduko joan-etorria egitea edo neoprenoa jantzi eta arroiletan barrena aritzea. Bertakook non arraio bizi diren ezin jakin, ordea.

Guztira hirurehun lagun omen dira bizi-alkeztarrak. Neguan bakar-bakarrik geratuko direnak, udaberriarekin batera turistak berriro loratu arte.

Alquezar.  Muino-ostean, ezkerretik eskuinera (iparretik hegora), Vero errekaren sakana

Pasagune luzea, Vero errekaren arroiletan zehar.

Pasabidea, Vero arroileko horman zehar esekita

Mendi-taldea, erreka-zuloan

Ez da Zarautz, Alquezar da