Galdu arren, ez dadila lar igarri

Ozta-ozta, Europako Legebiltzarrak onartu zuen sozialistek, liberal-demokratek, berdeek eta ezber batuak auzkeztutako proposamena eta, besteak beste, biolentzia kondenatu “porque es moralmente inaceptable y absolutamente incompatible con la democracia”. Telebistan ikusi genuenez, Batasunak pozez ospatu zuen ebazpena eta, orain, beroarena kendu ostean, kunplitu baino ez du.

Denok dakigu ETA-Batasunak txaloz jaso duela erabakia, baina dezente gutxik daki Sinn Féin alderdi irlandarra abstenitu egin zela. Batasunaren ildo berekoa izan arren, Sinn Féingo Bairbre de Brun parlamentaria abstenitu egin zen, europar ebazpena “alferrik galdutako aukera” izan omen delako eta ez dituelako euskal gatazkaren “arazo nagusiak” gogoan hartzen. Auskalo Sinn Féinek arrazoirik duen ala ez baina, baldin badu… zer dela Batasunak muntatu du muntatutako garaipen-zirkoa?

ETA-Batasuna munduak 30 urte daramatza geroko gerotan KAS alternatiba (¿?) aldarrikatzen eta, urteak joan eta urteak etorri, badirudi zenbat eta beranduagorako utzi are gutxiago dela azkenean lortu lezakeena. Esanak esan, Europako Legebiltzarra ez da gauza izan Espainiako Diputatuen Kongresuak iaz erabakitakoa onesteko, eta Kongresua ez zen 2005ean gai izan Ajuria Eneko Itunak 1988an proposatutakoa bereganatzeko. Martxa honetan…

Etenbako maldan behera noizbait amaituko da, bai, eta segurutik alderdi guztiek ahalegindu beharko dute euren jarraitzaileen aurrean irabazle gisa agertzen, baina beldur naiz Batasunak ez ote dituen mortalak eta bi egin behar izango, Batasuna bera izan baita nagusi bere jendea hondarrik gabeko itsasora eramaten.

Eta ez gero pentsa ni neu ari naizenik hemen sasisoluziorik asmatzen. Ardanza Planak 1998an aurreratu zuenez, denon artean aurkitu beharko omen dugu “algo que ellos puedan interpretar como un incentivo político que los justifique ante su propia gente”. Antzezlana, alegia. Nahiz eta galdu, ez dadila behintzat larregi igarri.