Txintxin, txintxin, diruaren hotsa
Orain 22 urte, 1984ko irailaren 7an, ostiral iluntzean, Josu Erguinek egin zuen produktoreak ordu horretan sekula egin behar ez duena: zuzendariaren bulegora joan agur esateko. Erguin sartu bezain laster, zuzendariak teletipoa irakurri zion: “TVE no ofrecerá la final de Flushing Meadows entre McEnroe y Lendl”. Eta ezarri: “Izango al genikek hau diferituan ematerik astelehenean?” Produktoreak galderaz erantzun: “Eta zergatik ez igandean, zuzenean?” Zuzendariak, berriz: “Zuzenean? Ba al zegok hori egiterik?” Eta produktoreak: “Zenbat diru daukak?”
Garai hartan dirua ez zen ETBren arazorik nagusiena eta, gainera, ez zen garestiegia ere izango, telebista bi besterik ez zeuden-eta merkatuan. Dena dela, igande hartan, 1984ko irailaren 9an, ETBk sekula egin duen lehen nazioarteko emanaldia eskaini zuen zuzenean. Geroztik merkatua aldatu da eta baita merkatu horren diru-eskabidea ere.
Edozein negoziotan da garrantzitsua dirua, baina egungo telebistan behintzat beharrezkoa zenbait emanaldi eskaini nahiez gero. 1983rarte TVE zen telebista bakarra eta berak zituen aukeran merkatuaren kirol-ekitaldi guztiak: futbola, saskibaloia, txirrindularitza, atletismoa, pelota, estropadak... liga, kopa, tourra, giroa, buelta, joko olinpikoak eta txapelketa denak. TVEk ez zuen behar beste ordurik eskaintza guzti hura emateko. Eta dena erdi prezioan edo kobratzen. Gezurra dirudien arren, TVEk kobratu egiten zuen pelota-finala edo Donostiako estropadak emateagatik.
ETB aurrena izan zen TVEren monopolioa hausten. Lehenik, hondakinak urratu zizkion eta gero, gainerako telebista autonomikoen laguntzaz, baita lehian irabazi ere. ETB gai izan zen telebista pribatuen tirakadari eusteko baina plataforma digitalekin batera orain arteko oreka aldatu da eta beste ziklo bati hasiera eman: lehen mailako futbolbako ETB.
Lehen mailako futbola ETB1z zuzenean eman ahal izana euskararen prestijio sozialtzat hartu zen. Ez dirudi oraingo eman ezinak prestijio hori auzitan jarri duenik. Normalkuntzaren ezaugarri ote?