Autoan matrikula
Nere ama zenari entzunda dakidanez, 1930 urte inguruan lelo hau kantatu izaten zuten neska-mutikoek: “Sikulare mikulare, zinean pelikula, autoan matrikula, trararilarilala...” Ez zitzaion lelo hari arrazoirik falta, garai hartan zinea eta autoa ziren-eta modako asmakizun berriak.
Geroztik zineak ez du gaurkotasunik galdu eta autoen matrikula dugu oraindik ere eztabaidagai. Lehen, PPk matrikula espainiarrak autonomien arabera ez bereiztea erabaki zuelako eta orain, aldiz, PSOEk autonomiaka bereiztea erabaki duelako, Alemanian edo Suitzan bezalaxe.
Alderdi katalanen eskabideari erantzunez, gobernu espainiarra gertu dago autonomiak bereiztuko lituzketen ikurrak onartzeko eta ideiak berehala jaso du auto-saltzaileen kexua, erabakiak bigarren eskuko merkatua zailduko duelakoan. Seguru gero merkatuaren ikuspegia garrantzitsua dela baina, batetik, ez dirudi erabaki politikoak merkatuaren arabera hartu behar direnik eta, bestetik, zergatik estatu barruko merkatuaren interesei bakarrik begiratu? Ez al da ba Europa “merkatu komuna”?
Sentimentuen aldetik, ostera, RACVN-eko (Real Automóvil Club Vasco Navarro) zuzendari batek esan duenez, berak ez omen du behar “ikurrik euskaldun sentitzeko eta euskaldun dela adierazteko”. Eta arrazoi du. Galdera litzateke, ordea, ea inork behar ote duen Espainiaren ikurrik matrikulan, espainiar sentitzeko edo espainiar dela adierazteko.
Matrikulak autonomien arabera bereiztearen aldeko eta kontrakoen arteko zubigintza egiteko errazena libre uztea izango litzateke: nahi duenak jarri dezala eta nahi duenak ez, askatasun pertsonala. Aukera honek merkatuaren eragozpenak gaindituko lituzke baina beste paradoxa hau nabarmendu: Autonomiaren ikurra libre den bitartean, Estatuarena, aldiz, derrigorrezko. Non gelditzen da zorioneko askatasun pertsonala?
Baina, esanak esan, eztabaida guzti hauek azalekoak baino ez dira euskal gizartean. Izan ere, inork ba al daki zein litzatekeen euskal hiritar guztiek aho batez onartuko luketen matrikula? Alderdi katalanen eskabideari erantzunez, gobernu espainiarra gertu dago autonomiak bereiztuko lituzketen ikurrak onartzeko eta ideiak berehala jaso du auto-saltzaileen kexua, erabakiak bigarren eskuko merkatua zailduko duelakoan. Seguru gero merkatuaren ikuspegia garrantzitsua dela baina, batetik, ez dirudi erabaki politikoak merkatuaren arabera hartu behar direnik eta, bestetik, zergatik estatu barruko merkatuaren interesei bakarrik begiratu? Ez al da ba Europa “merkatu komuna”?
Sentimentuen aldetik, ostera, RACVN-eko (Real Automóvil Club Vasco Navarro) zuzendari batek esan duenez, berak ez omen du behar “ikurrik euskaldun sentitzeko eta euskaldun dela adierazteko”. Eta arrazoi du. Galdera litzateke, ordea, ea inork behar ote duen Espainiaren ikurrik matrikulan, espainiar sentitzeko edo espainiar dela adierazteko.
Matrikulak autonomien arabera bereiztearen aldeko eta kontrakoen arteko zubigintza egiteko errazena libre uztea izango litzateke: nahi duenak jarri dezala eta nahi duenak ez, askatasun pertsonala. Aukera honek merkatuaren eragozpenak gaindituko lituzke baina beste paradoxa hau nabarmendu: Autonomiaren ikurra libre den bitartean, Estatuarena, aldiz, derrigorrezko. Non gelditzen da zorioneko askatasun pertsonala?
Baina, esanak esan, eztabaida guzti hauek azalekoak baino ez dira euskal gizartean. Izan ere, inork ba al daki zein litzatekeen euskal hiritar guztiek aho batez onartuko luketen matrikula?
Alderdi katalanen eskabideari erantzunez, gobernu espainiarra gertu dago autonomiak bereiztuko lituzketen ikurrak onartzeko eta ideiak berehala jaso du auto-saltzaileen kexua, erabakiak bigarren eskuko merkatua zailduko duelakoan. Seguru gero merkatuaren ikuspegia garrantzitsua dela baina, batetik, ez dirudi erabaki politikoak merkatuaren arabera hartu behar direnik eta, bestetik, zergatik estatu barruko merkatuaren interesei bakarrik begiratu? Ez al da ba Europa “merkatu komuna”?
Sentimentuen aldetik, ostera, RACVN-eko (Real Automóvil Club Vasco Navarro) zuzendari batek esan duenez, berak ez omen du behar “ikurrik euskaldun sentitzeko eta euskaldun dela adierazteko”. Eta arrazoi du. Galdera litzateke, ordea, ea inork behar ote duen Espainiaren ikurrik matrikulan, espainiar sentitzeko edo espainiar dela adierazteko.
Matrikulak autonomien arabera bereiztearen aldeko eta kontrakoen arteko zubigintza egiteko errazena libre uztea izango litzateke: nahi duenak jarri dezala eta nahi duenak ez, askatasun pertsonala. Aukera honek merkatuaren eragozpenak gaindituko lituzke baina beste paradoxa hau nabarmendu: Autonomiaren ikurra libre den bitartean, Estatuarena, aldiz, derrigorrezko. Non gelditzen da zorioneko askatasun pertsonala?
Baina, esanak esan, eztabaida guzti hauek azalekoak baino ez dira euskal gizartean. Izan ere, inork ba al daki zein litzatekeen euskal hiritar guztiek aho batez onartuko luketen matrikula? Alderdi katalanen eskabideari erantzunez, gobernu espainiarra gertu dago autonomiak bereiztuko lituzketen ikurrak onartzeko eta ideiak berehala jaso du auto-saltzaileen kexua, erabakiak bigarren eskuko merkatua zailduko duelakoan. Seguru gero merkatuaren ikuspegia garrantzitsua dela baina, batetik, ez dirudi erabaki politikoak merkatuaren arabera hartu behar direnik eta, bestetik, zergatik estatu barruko merkatuaren interesei bakarrik begiratu? Ez al da ba Europa “merkatu komuna”?
Sentimentuen aldetik, ostera, RACVN-eko (Real Automóvil Club Vasco Navarro) zuzendari batek esan duenez, berak ez omen du behar “ikurrik euskaldun sentitzeko eta euskaldun dela adierazteko”. Eta arrazoi du. Galdera litzateke, ordea, ea inork behar ote duen Espainiaren ikurrik matrikulan, espainiar sentitzeko edo espainiar dela adierazteko.
Matrikulak autonomien arabera bereiztearen aldeko eta kontrakoen arteko zubigintza egiteko errazena libre uztea izango litzateke: nahi duenak jarri dezala eta nahi duenak ez, askatasun pertsonala. Aukera honek merkatuaren eragozpenak gaindituko lituzke baina beste paradoxa hau nabarmendu: Autonomiaren ikurra libre den bitartean, Estatuarena, aldiz, derrigorrezko. Non gelditzen da zorioneko askatasun pertsonala?
Baina, esanak esan, eztabaida guzti hauek azalekoak baino ez dira euskal gizartean. Izan ere, inork ba al daki zein litzatekeen euskal hiritar guztiek aho batez onartuko luketen matrikula?