Ingelesen hilerria

Euskaraz ligatzeko zerbitzua Interneten, Euskal Herrian. Topaleku.com

Hala diote:

Zer da Topaleku.com?
Lagunak bilatzeko, adiskidetazuna oholeztatzeko edota ametsezko bikotea topatzeko gunea...

Hau izango ote da iragartzen diharduten itzulpen automatiko horren emaitza? ;-)

Euskara bantuaren antologiarako.

Eibar.org elkartekoon afaria daukagu gaur gauean. Nik powerpoint-a eta koipea eroango dut, bata Aurki-ren inguruan jarduteko (Aurki 1999-2009), bestea pellak prijitzeko.

Aurreko batean bezala, afari antolakuntzarako programatxo bat erabili dugu: hiru aukera eman, eta bakoitzak bereak markatuz, egunik berdeena geratzen da afaria egiteko, eta zenbat apuntatu diren ere ikusten da.

Hau da Joxe Aranzabalek datorren astean kaleratuko duen libururako idatzi dudan Hitzatzea. Medikuak esan dit minbizia dudala datorren astean aurkeztuko da. Ohorea izan da niretzat neure berbak liburua ixteko aukeratu izana. Bide, batez, ze azal ona duen liburu honek.

Espero zitekeen bezala, liburuaren samurtasun gizatiarretik urrun, nire estilo zakarreko harrikadak botatzeko aprobetxatu dut aukera. Hau bezalakoak esateko:

• Euskalgintzak ez du asmatu Internetekin; euskaldun batzuk asmatzen hasi dira.
• Ez dut gogoratzen ezta adibide bakar bat ere non kategoria horretako *[euskalgintzako]* kazetari edo komunikatzaile batek interes apur bat duen ezer kargatu duenik Sustatun

Argitaldariari eskatu nion, neure testua sartzekotan, ez zedila egon ohiko copyright murrizketen mendean, eta halaxe onartu zidaten: copyleft ohar txikitxo batekin doa paperean neure hitzatzea. Copyleft, Luis Fernandez, http://www.eibar.org/blogak/luistxo/cc.html

Hain zuzen ere, blog honetarako egin nuen Creative Commons-en lizentzia laburpen baten itzulpenera doa lotura hori. Alegia, nire hitzatzea liburu horretatik fotokopiatzea ez da delitua. Ezta testu horren gainean berregitekak egitea. Hona ekarri dudan testua, hain zuzen, esaldiren batean-edo ikututa dago.... Antola ditzagun gure leukozitoak

Sustatu weblog kolektibo bat da. Hedabide berri samar bat. Interneteko formatu berezkoa. Ezagutzen ez duenari azal-azaletik esplikatzeko, Markos Zapiain filosofoak botatakoa gogoratuko nioke. Honela definitu zuen Zapiainek, oso ondo definitu ere, Sustatuko eztabaida tipikoak zein diren. Honako hauek:

• Txintxuak dira ETAkuak, ala piztia kabroi hutsak?
• Euskal Txip labeldunari buruzko jardunaldiak. Txostenak, gaztelaniaz. Ez dago eskubiderik!

Nik gehituko nuke, beste gai hau ere arketipikoa bihurtu dela:

• Gizon batek bere minbiziari buruzko detaile kliniko guztiak ematen dizkigu.

Ez dira, inondik inora, euskalgintzari buruzko informazio-iturri sakon, fidagarri eta probetxuzko bat definitzeko giltzak... baina, hala ere, misterioren bat dela medio, Sustatu interesgarria gertatzen da, eta adiktiboa ere bai askorentzat.

Bere polemika antzu samarren azpian, salaketa eta kontra-salaketen atzean, mezu zentzugabeen ondoan, minbiziari buruzko kronika ikaragarri onak irakurtzen ditugularik, zentzu kolektiboa sortzen da, pizten da. Ez da informazio purua, ezta, demagun, informazio kalitatezkoa, baina bada zerbait: bitartekaritzarik gabeko kazetaritza da, bai. Ia-ia kazetaririk gabe egina...

Batek baino gehiago esan du, han hemenka, eta Euskarazko Kazetaritzaren I. Kongresuan ere entzun nuen nik, mugarri bat ezarri zela, ez dakit euskarazko kazetaritzan edo euskarazko komunikazioan, Joxe Aranzabalek liburu honen izenburura etorri den mezua kargatu zuenean Sustatun. Egia da, egia biribila.

Beste zerbait ere entzun nuen Kongresu horretan. Josu Landak esan zuen: Interneteko teknologiak zekarren promesa, edizio elektronikoan merke eta erraz sartzeko euskaldunoi irekitzen zitzaigun aukera, ez dela egia bihurtu. Analogiaz egin zuen predikzio hori bere garaian Landak: testu-editoreek eta maketazio programa batzuk (Quark, Aldus, Word) PC eta Mac sinpleekin lotuta, auto-edizioaren iraultza ekarri zuten geurera. Teknologia aukera bati esker piztu zen herri-aldizkarien garra, edo diseinu eta agerkari-produkzio demokratizatuaren garaia (autoedizioak herrietako euskalgintzatik haratago izan baititu eragin iraultzaileak). Neuk ere Josuk bezala pentsatu nuen, duela 6 bat urte edo, auto-edizioarekin bezalaxe, Interneten ere gertatu behar zuela horrelako zerbaitek.

Baina okertu ginen. Esklerosi larri samar bat ageri da Interneteko euskal panoraman. Ez da nabari proiektu berritzailerik apenas, ez ekimen instituzional (administraziokorik edo euskalgintzakorik) benetan nabarmenik.

Zer gertatu da? Josu Landak bere diagnosi propioa egin zuen Kongresurako, eta hura irakurtzeko gomendatuko nioke interesa duenari. Landaren iritziekin bat etorrita, neuk beste kontu bat nabarmenduko nuke: auto-edizio digitalaren iraultza akaso gertatzen hasi da, baina euskalgintzaren gainetik salto egin du. Erakundeen gainetik igaro da, eta pertsonengana iritsi da. Euskalgintzak ez du asmatu Internetekin; euskaldun batzuk asmatzen hasi dira.

Amateurren garaia datorrela diote batzuek. Blog-gintza pertsonala kazetaritza amateurra da, soldataren presiorik gabe idatzitako artikuluak, informazioa eta iritzia. Blogen kontuan ebidentea izan daiteke hau, baina hainbat esparrutan gertatzen ari da aldaketa hau: astronomian, izar-behatzaile olde gero eta handiago batek, nork bere aparailu propioekin, bakoitza bere zeru-zati ñimiñoarekin eta behaketa berezituarekin, aurkikuntza kopuru handiagoa ari da ekoizten unibertsitateetan eta ikerketa-zentroetan dauden profesionalak baino. Hori gertatu da ez bakarrik teleskopioen teknologia optikoa hobetu delako, irudi eta datu analisirako ordenagailu merkeak hedatu direlako baizik, eta, batez ere, ordenagailu horiek eta haien erabiltzaile amateurrak etengabe komunikatuta daudelako elkarrekin Internet bidez.

Joxe amateurtzat jotzea ere lartxo da, beharbada. Ez ote zen, hain zuzen, bere bultzada izan euskarazko herri-komunikabideen alorrean lehen urratsa (eta urrats sendoena) eman zuena Arrasateko parte horretan? Bai, komunikazioan maisu bat da, baina liburu honetako bere artikuluen amateur batenak dira: onkologiaz zer zekien Joxek medikuak notizia eman zionean? Orduan erabaki zuen horretaz ikastea, eta idaztea, eta eskura zeukan tresna baliatu zuen, nik euskarazko kazetaritzan gogoratzen dudan artikulu-izenburu biribilenarekin: Medikuak esan dit minbizia dudala.

Sustaturen lengoaia eta funtzioa ondo barneratua zuen Joxek egun horretarako. Pertsonalki hausnartua eta barneratua zuen, eta pertsonalki erabili zuen sarea. Subentzioen ziztadarik gabe, elkarte baten izenean aritzeke, gaixotasuna menderatzea erabaki zuen goiz hartan. Eta beste zeozer ere erabaki zuen Joxek, akaso konturatu gabe: teknologia menderatzea. Oraindik teknofilia ia gaizki ikusita dagoenean, makinekiko trebetasun falta fardatzeko motiboa den herri honetan, kontzeptu batzuk argitu beharra dago: ez da Joxe mutilmedia, pantaila aurrean hainbeste denbora pasatzen duen pertsona hori, teknologiak menderatuta daukan gizagaixoa. Alderantziz da, Joxek berak erabaki du teknologia menderatzea, bere zerbitzura jartzea.

Hala ere, kontraesana badirudi ere, azpimarratuko dut Joxeren lezio komunikatiboa ez dela horrenbesterainokoa. Beste lezioa bai, gaixotasunaren aurrean erakutsitako argitasun eta kemena: horretan cum laude. Baina Internetekoak, ondo begiratuta, ez du ezer berezirik: ezagutzak eta bizipenak, iritziak eta notiziak, elkarlotuz, modu zuzen eta pertsonalean kontatu weblog batean. Ez du beste misteriorik. Hori da blog baten koxka, eta Joxek egiten duena, milaka blogarik egiten du munduan 21. mende honetan. Euskaraz ere bai, gero eta lagun gehiagok. Joxek, hori bai, bizipen pertsonalak biluzten euskaldun blogarien artean lehena izan da, eta urrutien iritsi dena ere bai. Baina blogosferan apur bat arakatuta, aurkituko ditugu bera bezalako heroi gehiago ere bai.

Bitxikeria, beharbada, Joxek imitatzaile gutxi izatean datza. Harritzekoa ere egiten zait neuri, ikustea Sustatun idazten duten kazetari gutxien artean, ia guztiek fax-makina bat balitz bezala tratatzen dutela Sustatu: komunikatu lau-lauak bota, eta punto. Kontseiluarentzat edo euskalgintzako beste elkarteren batentzat lanean dagoen komunikazioaren profesional euskaldunek hala dihardute: ez dut gogoratzen ezta adibide bakar bat ere non kategoria horretako kazetari edo komunikatzaile batek interes apur bat duen ezer kargatu duenik Sustatun. Haientzat okerrago, eta beren erakundeentzat: auto-edizioaren Interneteko benetako iraultzak atzean utziko ditu. Txipa aldatzeko garaia ere pasatu zaielako susmoa dut. Beste batzuk ez txipa bakarrik, odolaren RH-a eta patuaren norabidea ere aldatzeko gauza izan direnean, euskarazko komunikazioaren geroa egituretan barik, geure barruan daramagu. Antola ditzagun gure leukozitoak, indartu ditzagun gure defentsak; iraultza hemen daukagu, teklatuan, gure hatzamar puntetan.

Ez dakizula nola? Konekta zaitez Joxerengana, eta minialotransplantatu zaitez haren XML feed-ekin. Ekis-eme-zer? Ez, mesedez, ezjakintasunaz ez fardatu gehiago. RH-arena ikasi bagenuen iragan mendean, 21. mendean ikasiko ditugu sigla berriak.

Bueno, Iñigo Aranbarrik ez du blogik. Eta gainera ez omen du nahi. Baina Hizlandia bloga izan beharko litzateke, eta atzoko Hizlandiako entresaka pare honek ondo demostratzen. Hemerotekan hemen

Aranbarri prest dago 1998ko teknologia erabiltzeko, Internet eta 21. mendeko komunikazioa komentatzeko, Hizlandia egiteko, eta baita pistak jasotzeko: e-posta argitaratzen da idatz diezaiogun, eta e-postaz bidaltzen dio materiala Berriari, 1998an bezala.

Baina ez omen dago hori bera 2005. urteko teknologiarekin (blogarekin) egiteko gogoz. 1998 urte ona izango zen, teknologia jatorrekoa, eta 2005. ez. Edo akaso genetikoa da kasua, laktosa ezin liseritu dezaketen horiena bezala.

Eta jarraian, Uztarriaren arratsalde bizia. Arratsalde bizia asteazkenekoa uztarria.com webgunean. Polizia Azpeitian kale erdian gazte bat atxilotzen hasi eta honek hanka jokoan ihes egin. Egunkarien edizio digitalek gertaeraren lainoa jaso zuten. Uztarria-n, lekukoen informazioek gizendu zuten hasierako nahas-mahasa. Hala jakin izan genuen gaztearen atzetik zirela, poliziek tiro egin zutela, pistola eskuan sartu zirela hainbat tabernatan, miaketak izan zirela... Webean, jendearen parte hartzea inoizko handiena izan zen, gehienak iheslariari arnasa emateko. Tartean, literatura gomendioak, eta harrigarria bada ere, ez Saizarbitoriaren 100 metro: «Komendatzen dut irakurtzea To the man on the trail, Jack Londonena. Hain zuzen gai honetaz doa istorioa». Mezuak, Azpeititik kanpokoak asko, dudarik gabe Berriak eskaintzen zuen estekatik iritsita. Ohartu orduko, albiste bizi baten barruan zegoen irakurlea, Dorre Bikien egunean bezalaxe. Iheslariaren izena ez zen hurrengo egunera arte eman, nahiz eta informazio hori asteazken arratsalderako jakin. Eurek nahi gabe, baina berri agentzia baten gisara funtzionatu zuen asteazken arratsaldean Uztarria herri aldizkariaren webguneak.

Hurrengo egunean, ostegunean, probintziako gertaerarik txikiena, Gipuzkoa plazako zisnearen puzkarra ere albistetzat duen El Diario Vasco-n, deus ez. Azpeitian ez zen ez tirorik, ez korrikalaririk, ez tentsio unerik izan. Interesik ez duelako ala iheslariaren mitoa puzteko arriskua ikusten duelako ezkutatu zituen DV-k Azpeitiko gertaerak?Albisteez, prentsaz, herri hedabideez, berriek Interneten hartzen duten itxuraz gogoeta egiteko uneak.

Asteazkenean, orrialde interesgarria Berrian. Gaia: suizidioa eta Internet. Gero eta gehiago omen dira Interneten bidez elkarrekin hiltzeko hitzordua egiten dutenak. Kazetariak Japoniako kasua nabarmendu nahi du: «Zibersuizidioari buruzko eztabaida piztu da, Japonian kasuak asko ugaritu baitira». Artikuluak irakurketa norabide bakarra du, taldekako suizidioez ohartarazi nahi da, eta gain pasadaz irakurriz gero, hor duzu heriotzen arduraduna ere: sarea.

Gero, albistearen barrunbeetan, datuak, datu asko Japoniaz. Hala jakin dugu 2003an «markak hautsi zirela» (zoragarria kirol kazetaritzaren ekarpena) eta 34.427 izan zirela bere buruaz beste egin zutenak. Taldean suizidatu zirenak, berriz, 3.538 izan omen ziren iaz. Elkarren ondoan hiltzeko Internet erabili zutenen kopurua ere, badakite: «Elkar ezagutu gabe, Interneten bidez ados jarrita, beren burua hil dute 35 pertsonak azken lau hilabeteotan Japonian». Urtean zenbat diren jakiteko ez dut proiekzioa egin beste erremediorik, gutxi gora beherakoa ateratzeko. 35 lau hilabetean, beraz...140 bat lagun urtean. Hahor harriduraren arrazoia. Horrela izatera, taldean hil ziren 3.538 horietatik 140 bat besterik ez ziren izan Internet erabili zutenak azken randeburako. Portzentaietan ere, txikia: ez da ehuneko laura iristen. Horrek esan nahi du gainerako guztiak telefonoz gelditu zirela, unibertsitatean ezagututa, lantokian, diskotekan... Bistan da, badago ondo ez dabilen zerbait albisteak «eraikitzeko» unean. Albistea Interneten fokalizatu da, nahita. Behin eta berriz errepikatzen zaigun konstantea da: «Zibersuizidio izurriteaz» mintzatzen hasiak dira Japoniako eta munduko komunikabideak». Hala sortzen dira «interes soziala» duten gaiak, halaxe bideratzen nahierara. Alarmismoak ez luke prentsaren lagun behar. Ehuneko lau ere asko dela, badakigu. Baina 34.427 suizidio izanda arreta 140 horietan biltzea, adierazgarria da. Eskerrak Sergio Perez adituari eginiko elkarrizketak ikuspuntu osoagoa izaten laguntzen zuen.

Adibidea, ona da, argigarria gaur egungo hainbat albisteren logika ulertzeko. Batetik, zifrak daude, ematen direnak eta nahita gordetzen direnak. Bestetik, letrak, zerbaitek eraginda, bultzatu nahi den mezua, izurria bezalaxe, atez ate doana, oso ondo ez badakigu ere zergatik.

Analogiak, hor dira. Goazen Irakera. Zenbat dira hildakoak inbasioa hasi zenetik? Nola da posible inbasio tropek erresistentziak baino askoz zibil gehiago hil izana albistegietan agertzen diren hildako guztiak hauen biktima badira? Zenbat dira bahitutako kazetariak eta zenbat langabezi egoera gorrian dirua lortzeko bahitzen dituzten irakiarrak, bereziki emakumeak? Zein ehuneko lauri eskaintzen zaio denbora, zein biktimari ematen zaio izena, zeini aurpegia?

Aste honetan azaldu da prentsan ekimen interesgarri baten berri: FUNDEU osatu dute, edo irakurri dudan bezala, Fundéu: Fundación del Español Urgente.

EFE agentzia, BBVA, Cervantes institutua, RAE akademia espainola eta RTVE dira bultzatzaileak. Izena EFEren estilo liburu ezagunetik hartu dute, Manual de Español Urgente esaten baitzaio. Hedabideetako eta tekno-ekonomiako hizkuntza etengabe berriatua akademiak ezin duenez arautu, erantzunak eta gomendioak emateko sortu da Fundeu.

Ekimen interesgarria eta txalotzekoa iruditzen zait. Euskarak ere beharko luke holako zerbait, Fundeusk bat, nik uste. Bereziki, espainolezkoa Hegoaldekoon diruarekin ere ondo ordaindua egongo dela jakinik, eta bultzatzaileetako batek geure toponimoak daramatzala ikusirik.

info apur bat hemen

18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 This file does not support macros 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98 18/98

Araitz Zubimendiren argazkiak Bob Edmek atera zituen Associated Press agentziarentzat otsailaren 4an, eta biharamunean argitaratu ziren Espainiako Vocento eta Prisa taldean egunkari batzuetan.

Egun hauetan egin du publiko Euskaltzaindiak Gipuzkoako herri-izendegi berria.

Nobedaderen bat aipatu izan da hortik, Bidegoian gaitzetsi dela Bidania-Goiatz-en alde.

Ez da beste kasu bat aipatu, ordea: Plaentzia eta Mondragoe, euskarazko izenak 1979ko izendegian, Soraluze eta Arrasateren parean, ez dira jada euskara. Ez dakit ezer esaterik ote duen Badihardugu ulema elkarteak.

Bi izenak datubasean bilatuta konprobatu ahal izan dut.

Ezin, jakina, zerrenda osoa eskuratu. Hiztegi Batuaren kasuan bezala, Euskaltzaindiaren zikoizkeria digitala hain da nabarmena, non bakarrik robotek dute eskubidea, nonbait, izendegi konpletoak eskuratzekoa beren webgunean.

Garikoitz Araolaza, Teknosexua blogaren sortzailea: ongi etorri blogosfera euskaldunera. Honetan ere, nik uste, neurriak eta inbidiak badute bere zera. Gariren pendriveak giga bateko neurria du. Nireak bakarrik 128 Mb. snif.

Poz handia izan da niretzat Uztarria.com-en Sareko Argia Saria.

Sari banaketan Josu Azpillagaren ondoan egon nintzen Lasarte-Orian. Josuk asmatu eta egin zuen Uztarria.com. Eta bere herriko talde handi horrek, Uztarria koordinakundeak, sinetsi egin zuen Josuren ikusmiran eta tresnan eta horrela eman diote bizia, Interneteko herri-ekimen sendo bat egin arte. Uztarria.com sortu zenean Josu Azpillaga Ikerlanen zegoen; orain lankide dut CodeSyntax-en.

Sari banaketan Kepa Urbieta Uztarria.com-eko editoreak eskertzako ohar bat irakurri zuen (errezitatu, ia ia), eta hona ekarriko dut. Pare bat puntu nabarmentzeko, dirulaguntzak nork ematen dizkien esan zuenean, Eusko Jaurlaritza falta: euskara eta teknologia berrien laguntzetan Kultura Sailak ez du aintzakotzat hartzen Uztarria.com. Ulertezina da, injustizia bat. Miren Azkarate Kultura Sailburua han zegoen, eta jakin beharko luke. Bestalde, blogekin hasiko ote diren iradoki zuen Kepak. Ea ba.

Lehendabizi, eskerrik asko Uztarriaren izenean Argia-ri, Internet arloko saria emateagatik.

Uztarria Kultur Koordinadora, Azpeitiko elkarte zabal bat da, 1998an sortua, eta herriko hezkuntza, euskara eta kultur erakundeek osatua. Lan arloan, Komunikazioa, Euskara eta Kultura dira Uztarriaren ardatzak, eta Komunikazio ardatzaren barruan, proiektu hauek ditugu abian:

• Uztarria herri aldizkaria.
• uztarria.com webgunea.
• Eta Urola-Kostako Hitza egunkaria.

Hain zuzen, 2002an sortu genuen uztarria.com, eta horrekin ere apustu handia egin genuen Uztarria Kultur Koordinadoran arlo komunikatiboan. Gure moduko elkarte txiki batentzat, komunikazio arloan esperimentu berriak abiatzea apustu handia delako. Komunikazio tresna dinamikoa egitea genuen helburu. Herritarrei eta herriko taldeei hitza ematea: beraiek albisteak egiteko aukera jarriz, iritziak egiteko, eztabaida gunean parte hartzeko, albisteei erantzuteko, inkestan botoa emateko. Eta, horretarako, dinamizatzaile papera beharrezkoa zela ikusi genuen. Hori izan da uztarria.com egiten dugunon lana: ataria dinamizatzea albisteak gehituz, eztabaidak proposatuz, hanka sartuz, asmatuz...

Atal berriak gehitu genituen duela urtebete, esperimentu txiki berriak eginez: elkarrizketak on-line, efemerideak, euskara atal berria... Batzuek besteak baino hobeto funtzionatu dute. Ikasten ari gara. Baina, egia da, parte-hartzeak eta jaso ditugun bisitak geu ere harritu gaituela. Jende gutxi omen dabil Interneten, oro har. Azpeitian gutxi gara. Baina, edo azpeitiar denok konektatuta bizi gara, edo kanpokook interes handia duzue gure herriarekin. Ez dakigu. Orri asko erakusten ditugu, behintzat: 1.000 bisita egunero, 6.000 orrialde egunero. Eta parte-hartzea goraka joan da beti.

Komunikazio tresna dinamikoa egitea dugu oraindik ere helburu. Eta baditugu aurrera begirako asmoak ere: herriko artxibo digital handia sortu nahi dugu (herriko historia, hautes emaitza denak, udaletxeko informazio xehetua, turismoa, liburuak, herritar ezagunak…), zerbitzu arloa indartzearekin batera (telefonoak, ordutegiak…); blog-ekin ere, hain modan dagoen kontzeptuarekin ere, esperimentatzen hasteko gogorik ez zaigu falta... Ikusi egin behar. Esperimentatu egin behar. Helburua: gero eta jende gehiagorentzat izatea uztarria.com Azpeitiko ataria.

Besterik gabe, eskerrak:

• Berriz ere Argiari.
• Eskerrak uztarria.com diruz laguntzen duten bi erakunde publikoei (Azpeitiko Udalari eta Gipuzkoako Foru Aldundiari).
• Teknikoki, hasieran batik bat, lagundu ziguten CodeSyntax enpresakoei.
• Eskerrak Uztarriako bazkideei (1.025 gaur egun).
• Eta eskerrak, nola ez, uztarria.com-en irakurle eta parte-hartzaile guztiei.

Besterik gabe, 2005eko urtarrilaren 28an, Lasarte-Orian, Uztarria Azpeitiko Kultur Koordinadora

Txitxardin Beltza jatetxean lagun asko ikusi nituen. Aspaldi ez nuen Jose A. Del Moral Berrinet ikusi eta han zegoen, bere proiektu berriak, Alianzo enpresak, ematen dizkion buruhausteekin. Sareko Argiako arduradun Eli Pombo ez nuen ezagutzen, eta harekin ere topo egin nuen. Grazia egin zidan Iñigo Aranbarriren hitzaldiak, merezitako sari bat jaso ondoren. Kazetari ez den bati prentsakoa ematea, urrezko baloia Ronaldinhori barik, haren masajistari ematea zela esan zuen. Orduan pentsatu nuen: Ronaldinhori barik, Asier Riesgori ematea bezala akaso? Baina ez, txantxa da. Hizlandia beharrezkoa da, batez ere, Gaztelumendik azpimarratu eta ondo entzun zuen bezala, ideologia duelako gaia, ez filologia.