Ingelesen hilerria

Larunbatean Berrian erreportaitxoa eta argazki sorta, Lezoko inauteriekin. Bertako umeen egunarekin, ostegunzuri delakoarekin. Dena batera zetorren, ostegunzuri, ostegun zuri... baina, kontxo, ez nekien Eibar inguru hauetatik harantzago Eguen Zuri honek bazituela paraleloak, umeen egun karnabaleroa gainera.

Lezotik inguru hauetarako tarte giputzean, ostera, ez dakit Ostegun Gizen besterik ezagutzen duten... Gaztelaniaz ere hala esaten diote, gizen, eta gure enpresako praktikanteagatik jakin dugunez, Polonian ere gizen.

Urrats handia gaur Tagzania proiektuan. Euskaraz ere badugu, azkenean! Erabiltzailearen interfazea, bederen, zeren dokumentazioaren itzulpenerako ez dugu ahalik. Ez euskaraz kostatuko zitzaigunagatik, baizik eta beste hizkuntza batzuetan ere bideratu nahi dugulako: hizkuntza askotan gainera. Hasteko, ingelesaz gain, euskara, gaztelania eta poloniera ere gehitu ditugu.

Poloniera? Bai. Karol Palys dugu gurekin praktika batzuetan CodeSyntax-en. Poloniako ikasketa teknikoen ikastetxe batetik, 18 urteko hamar laguneko koadrila etorri da Eibarko Armeria Eskolara. Hemen, enpresetan banatu dituzte hiru asteko praktiketarako. Enpresa industrialetara joan dira gehienak, baina mutil hau, Interneteko kontuak zekizkiela eta, guri bidali digute Armeria Eskolatik. Trukean, Eibartik ere joango dira harantza hemengo beste gazte batzuk. Mutil jatorra, Karol.

Itzulpenak sarean argitaratu ditugu, Tumatxan.

Bihar Donostian dagoen mahainguru interesgarri baten bezperan, inbidiak barrena janda, literatur bloga hasi dut!

Blogak.com-en blog probisional bat ireki dut, iraungitze datarekin. Duela 10-15 urte idatzitako testu batzuk kargatuko ditut han, erdi galduta nituenak eta paperean aurkitu ditudanak. Transkribatze-argitaratze lana egingo dut orain, eta amaitutakoan... ba artxibatuta geratuko da Interneteko eternitatean edo.

Hor da: www.blogak.com/queneau

Zera da gaia, Raymond Queneau-ren Estilo Ariketen gainean neuk egindako itzulpen saio zahar batzuk. Inora ez ziren iritsi testu haiek, eta gaur, Xabier Olarrak Igela argitaletxearekin itzulpen tajuzkoa argitaratu duelarik, ba, neureak ere sareratzea pentsatu dut.

Sekula irakurri dudan libururik barregarriena, Queneaurena. Lan honen gainean kuriositate gehiago duenak, gaur du, otsailak 16, aukera bat Bilbon. Irakurketa-errepresentazioa Olarra itzultzailearekin eta errezitatzaileekin Likinianon 20.00etan. Informazio gehiago hemen.

Hemen goian, Zaldi Eroak Olarra-Igelaren libururaren azalerako egindako ilustrazioa.

Direktiba edo zuzentarau gaizto bat Europako Batasunetik datorkiguna: Inspire

Helburua, copyright gubernamentala ezarri informazio eta irudi geografikoen gainean. Datu publikoak, diru publikoz ordainduak, giltzapean. Berriz ere.

Ekimen publikoa sortu da, hori geldiarazteko, Public Geo Data. Bertan dituzu, ingelesez, Inspire errefusatzeko arrazoiak. Public Geo Data ekimen irekia da, eta Eibartik gaztelaniaz eta euskaraz itzuli dugu jada eskaera. Euskarazko eskaera itzulia, jarraian. Europako Parlamentuari eskaera

Behean sinatzen dugunok, eskaera egin nahi diegu Europako Parlamentuko kideei, atzera bota dezaten INSPIRE Zuzentaraua, Europan informazio geografiko eta espaziala arautzeko ezarri nahi dena.

• Informazio Geografiko Publikoa oinarri-oinarrizko tresna da, gizarte zibilak informazioaren aroan aurrera egin behar badu.
• Mapa eta datu publikoek, kokapenaren inguruko teknologia berrien sorta osa susta dezakete, garapen ekonomiko eta sozial handi baterako aukera irekiz.
• Europako administrazioen arteko elkarlana ziurtatzeko modua datu da datu geografiko irekiak izatea; horrela egingo da lan alor garrantzitsuetan, hala nola ingurugiroan edo errolda kontuetan.
• Onartzen bada, Estatuek copyright murriztailea ezarriko dute informazio geografikoaren gainean, eta horrekin, herritarroi berriz ordainarazi nahi izango zaizu dagoeneko ordaindua dugun informazioa, denon zergekin lortu baita informazio geografiko hori.

INSPIRE Zuzentarauak urte askotarako atzeraldia ekar diezioke Europari, mapetan dagoen potentzial ekonomiko eta soziala arriskuan jarriko delako, eta baita kokapenaren inguruko teknologien garapena.

Lehenago irten ginen The Economist aldizkarian, baina azkenean, Berria-n ere azaldu da Tagzania orri orokorretan. Kostatu da apur bat, tartean errieta txiki bat Edu Lartzanguren kazetari eta blogista ex-eibartarrari... (bueno, Jabi Zabalak ere aipatu zuen Tagzania, baina ez informazio okorreko orrietan, Interneteko bere atalaren azken aleetako batean baizik).

Artikulu polita irten da, izenburutik hasita. Pozik egoteko modukoa. Beti okurritzen zaizkizu ñabardura txoroak kazetariaren testuaren gainean egin nahi zenituzkeenak, baina ez du merezi haietan sartzea. Eskerrik asko, Edu!

Argazkian, itxura eta ile nahasiekin ni, beti bezala, eta pantaila-irudi interesgarri bat.

Julen Gabiriaren Bilboko puntu batzuen mapa da hau, zazpi kaleen inguruan zoom egina eta zentratua, taberna hau erakusteko, kerik gabeko lokal bat alde zaharrean.

Eduren artikuluak The Economist-en azaldu zena ere aipatzen du. Ekonomia-aldizkari ezagun horren artxiboetan, hemen dago, baina ordaindu egin behar da hara sartzeko. Hala ere, testua hemen dago osorik.

Eibarko lagun batek kargatu du Tagzaniako 10.000. puntua.

Deskribapen bitxia eman dio, benetan ;-)

Juxtu Errenterian dago, gaur egunean, erresoluzio handiaren eta txikiaren arteko muga bat Googleren satelite irudietan.

Iritsiko dira irudi hobeak hona ere, eta baita errepide mapa eta kaletegi zehatzak. Neguko Joko Olinpikoen harira, Piamonte eskualdean azaldu dira errepide mapa zehatz horiek duela egun gutxi.

Uda hurbildu ahala, Munduko Futbol Txapelketa dela-eta, Alemaniakoak ere etorriko dira, seguru. Eta susmoa dut, hortik eta hemendik ikusitako batzuk ikusita, Espainia eta Frantziakoak ere izango direla eta, hortaz, Euskal Herrikoak ere bai tartean.

Sustatu izan zen lehen euskal webloga, 2001ean sortua. 2003an sortu zen blog pertsonalen bat, baina hauen hazkundea 2004an izan zen, eta Eibar.org honetan sortutako komunitatea mugarri bat izan zen, adibidez. 2005ean jarraitu zuen blog euskaldunen biderkaketak. Eta urte horretan bertan, kezka eta galdera toki batean baino gehiagotan: bloga aitaren batean, di-da, hiru urratsetan eta elkarte baten baimenik gabe sortzeko zeozer behar zela... Blogger euskaldun bat behar zen.

Egia da. Bloga di-da batean sortzeko plataformetan, Blogari.net izan zen lehena iazko azaroan. Baleikek Zumaian urtarrilean irekitako blog komunitatea herri bertako blogentzakoa da, baina tankera bereko sistema automatiko batekin sortzen da bloga. Orain Blogak.com sortu dugu, beste ekimen bat dator plazara, eta ez da azkena izango: sortuko dira gehiago blogosfera euskaldunean.

Blogari.net-en aitzindaritza, gaitasuna eta arrakasta nabarmentzekoak iruditzen zaizkit. Ia 400 blogari bi hilabetean. Bi hilabete barru, Blogari.net-en 600 badira, eta Blogak.com-en 100 (optimismo faltagatik ez dadila izan), guztira 700 izango direla esan nahi izango du horrek. Blog asko test hutsekoak, edo mezu parearen ondoren abandonaturikoak izango dira, baina gauza interesgarriak ere egongo dira tartean. Blogak.com-en espero du ale batzuk nabarmenduko direna: Katixa Agirreren bloga edo Patxi Petrirenarena ezinbesteko harpidetzak iruditzen zaizkit. Eta haiekin, ahots berriak ere bai. Poztu nau Eibartarrak zerrendan ezagututako Josu Mendikute gazteak Blogak.com-en hastea Bidarrixa.

Enpresak duela gutxi atera duen softwareak, Bitakorak, lehen erabiltzaileak ditu: gu geu eta gure ingurukoak...

Tagzania guneko albistegia berregin dugu harekin. Mutrikuko Atxukaleko Peio Arreituk eta nire lankide Aitzol Naberanek bertako blog komunitaterako moldatu dute. Eta, gaur, Javier Ortiz kazetariaren gunearen berregituraketan estreinatu dugu gaztelaniaz.

Javierortiz.net bada urte batzuk Ortizek egunero berritzen zuela. HTML estatikoarekin, harpidetza posiblerik gabe, baina zintzo... Orain berregin egin diogu. Blog bat baino gehixeago da, bi blog komunitate edo bloke, bata bere testuekin eta bestea bere lagunen bitakorekin. Horien artean, orain arte elebitan Eibar.org-en jardun duen Mikel Iturriaren blog espainol berria, Pedradas. Mikel Iturria Iturri izan da zubi Eibarko gure enpresatxoaren eta Ortizen artean.

Hots kritiko bat Espainiako prentsaren eta pentsamenduaren panoraman. Horixe da Javier Ortizena.

Duela egun batzuk prentsa irakurria, autopista %3.04 igotzen zela... baina, gero, nik sufritutako peripezietan, inola ere ez zen horrela, hortik gora nabarmen zen igoera.

Lagun batzuen beste datu batzuk bildu eta kontua neure erderazko blogean argitaratu ostean, datuekin erantzun zidan nire lagun Enekok. %3.04ko kopuru hori ez da arbitrarioa, baizik eta foru arau baten bidez ezarritakoa, eta apropos gainera, herritarren mesedetan pentsatua, prezioen igoera indizetik behera aukeratutako zenbaki bat da (igoeraren %95): hortaz, autopistaren igoerarekin, urtez urte gure "botere eroslea" handitu egin beharko zen, igoera orokorretatik azpitik doalako...

Baina Enekok, araua aurkitzeaz gain, prezio guztien gonbaraketa ere egin du Excel batekin, aurreko urteko arau forala ere erabiliz.

Hor gainean dituzue igoerak grafikoki, eta Excel orria ere bai hemen.

Inon ere ez %3.04ko maila horretan, hortik gora nabarmen, beti. Bidegik iruzurra egiten du, ez batzuetan, baizik eta ahal duenean, eta monopolio baten kasuan ahal denean esangurak sinonimo argi bat dauka: BETI.

Tabakoaren legea, eta Gaztelubide soziedadeak Tanboarradara begira hartutako erabakia. Bi kontu elkarloturik aste honetan Irutxuloko Hitza egunkarirako idatzi dudan zutabean.

Soziedadeetako giro sanoa

Atentzioa deitu zidan Donostiako Udaleko ordezkari baten esanak, irratian (andrazko bat zen). Eskerrak ematen Gaztelubideri, jakin bazakitela erabaki zaila izan dela. "Zaila" izan da? botoa eman, bai edo ez, eta baietzak irabazi. Hori zaila eta merituzkoa izan bada, heroismoaren mugak oso oso baju dabiltza Donostia aldean.

Soziedade pribatu batean zentzuzko gauza korrienteak egitea zaila omen da. Ikaragarrizko kemena behar omen da. Ze giro dago txoko horietan, hala izan dadin hori?

Lehengo batean, bazkari bat izan nuen (ez Donostian) soziedade batean senitarteko batzuekin. Baziren hiru familia edo lagunarte handi, eta giroan, halako nobedade definikaitz bat... zer zen hura? kerik ez! esan zidatenez, urtarrilaren 1etik, hautsontziak erretiratu egin dituzte soziedade horretan.

Kontxo, kasu bakanetakoa izango da, pentsatu nuen. Egia esan, ez dakit beste soziedadeetan zertan diharduten, baina toki hura jendez beteta ikustea eta ke lainorik ez nabaritzea benetan berria zen niretzat. Zintzo ikusi nituen erretzaile batzuk, atera irteten gogoak emandakoan.

Jarraitu zuen gero elkarrizketak, eta, tira, irten zen kontua soziedade hori bera auzibideetan zegoela: emakume batek, heredentzia eskubideen bitartez, bazkide bihurtu nahi du, eta orain arteko bazkidetza osoki maskulinoak ez dio uzten. Hedabideetan ere azaldu da kontua, eta epairik ez dago oraindik, baina soziedade hartako bazkide batek galdutzat ematen zuen auzia: emakumeak irabaziko duela, alegia.

Kontu horretaz ari ginela, iritsi zen berriketaldia topiko ezagunera: zertarako nahi du, baina, emakumezkoak soziedadean egon. Ez ote dago, ederki asko, gizonezkoek zerbitzatua mahaian eserita? Azkenean, hori pikutara bidaltzea lortuko dutela, eta ondorioa izango dela, etxean bezala, soziedadean ere sukaldean sartuta egongo direla. Orain dutena dela askatasuna, eta ez hori...

Ni isilik geratu nintzen. Ez neukan ezer esateko gogorik. Atera abiatu nintzen, kanpoan zigarrokin mental batekin apur bat abstraitzera.