Uste baino kaikuagoak?

Aurreko batean entzun nion pertsona bati, Zinemaldia antolatzen duen taldeak ez zekiela nori begira prestatu jaialdia. Hau da, bertako prentsan (española barne) oso emaitza kaskarrak lortzen dituzten filmek, mundu mailako puntako aldizkarietan nota altuak lortzen zituztela. Eta hemengoentzat gustukoak ziren filmak, berriz, iritzi eskasak jasotzen zituztela aipatu tribunetan.

Hau da, Campanellaren filma (El secreto de sus ojos) Donostiara iritsi zela puntako beste jaialdi batean ez zutelako onartu. Bruno Dumont-en Hadewijch, aldiz, eliteko beste jaialdi bati kendu ziotela eta urteko filmik ederrena dela lehen aipatutako zine aldizkarientzat.

Hori guztia ostiralean entzun nion. Ostiralean bertan David de Jorge gonbidatu zuten urriko Pintxos and Blogs ekitaldira (hona hemen De la Maza eta Mak Gregoryren kronikak). Davidek kontatu zuen Frantzian pasa zuela urtebete goi mailako jatetxe batean. Bueltan, Gasteiza ekarri zutela aipatu chefa, halako batean, eta David bera gonbidatu bitartekari lanak egitera. Daviden ustez, frantsesak oso plater bikainak mahai gaineratu zituen, baina bilera hartan zeuden gehienei, sukalde kontuetan ustezko adituak, ez zitzaien batere gustatu edo, behintzat, pega asko jarri zituzten.

Ireki parentesia. David ganberroak ederra egin zuen: berak itzultzen zizkion frantsesari besteen iritziak, baina berak nahi bezala. Hau da, itzulpen sui generis. Itxi parentesia.

Egun berean entzundako bi pasadizo hauek, galdera hauek utzi dituzte nire buruan: Uste baino kaikuagoak gara? Ez al gara uste dugun bezain kosmopolitak? Zilborrari begira jarraitzen dugu hura gizentzen den bitartean?

Ez erantzun, mesedez. Oraindik ez, behintzat. Goazen publizitatera.

Igual no somos tan cosmopolitas, este apunte en castellano