Musika egitea eta ezagutzera ematea

Ostiralean James Rhodes pianistak Donostian eman zuen kontzertuan egon nintzen. Publikoa hasieratik txaloka hartu zuen 75 minutuko showa.

Larunbat eguerdian María José Cano DVko kritikariaren zutabetxoa (Flickr-era lotura) irakurri nuen. Gauza batzuekin ados nago eta beste batzuekin ez.

Egunkariak musika klasikoko kritikarietako bat bidali zuen kontzertura (ez dut pentsatu nahi zer idatziko lukeen Emecék berari egin izan baliote enkargua. Seguruenik, barrea eutsi ezinik egongo ginateke honek idatzitakoari begira). Eta nire ustez ezin da Rhodes-ek egiten duena musika klasikoaren parametro hutsetan baloratu. Rhodes-ek berak badaki eta liburuan esaten du erdipurdiko pianista dela (besteak beste, berandu samar hasi zelako instrumentu hori ikasten).

Ados nago Canorekin honen atzean dagoen istorio garratzarekin geratzen dela zalea: ume moko bat zela, 5etik 10 urte bitartera, gimnasia maisuak bortxatu zuela salatuz egin baitzen ezagun James. Liburu horren milaka ale saldu ditu; Espainiako Estatuan, besteak beste, Jordi Evoléren programan atera zen hori kontatuz.

Duela urtebete Literaktum festibalean egon zen San Telmo Museoan. Nik ez nuen ikusi, baina badakit jendea zur eta lur utzi zuela.

Ez nintzen bakarrik joan emanaldira: ingelesezko taldean irakurri dugu pasa den hiruhilekoan liburua eta taldea osatzen dugun lau ikaskideok eta irakaslea hurbildu ginen antzokira.

Rock edo pop kontzertuetako kritikak egiten ohitura duen norbaitek zer esango lukeen pentsatzen egon nintzen Canorena irakurri ondoren. Ba atzo Mikel Arzak-ek idatzitakoa leitu dut: Dejad que los jóvenes se acerquen a mí. Izan ere, pop musikaren jarreratik eta merchandising ohituretatik askoz ere gehiago baitu gure gizonaren jardunak. Ikustea besterik ez dago emanaldiaren amaieran nola hurbildu zitzaion hainbat lagun disko eta liburuen sinadura bila.

Artistaren istorioak direla eta, pasa den astean bertan Pau Donés egon zen gure hirian. Larriki gaixo zela iragarri zuenetik seguru jende gehiago doala hura taula gainean ikustera. Eskasiak ondo funtzionatzen baitu alor honetan ere.

Joserra Senperena pianistak bota zuen ostiralean bertan Twitter-en aspaldian ikusi duen musikaririk zirraragarriena iruditzen zaiola Asier L.I. Egun horretan bertan egon zen hura ikusten Lugaritzen. 20 lagun hura ikusten. Edo Juancar Etxeberriak azpiko txioan dioena.

Izan ere, gauza bat da musika egitea eta beste bat hura "saltzea".

Hacer música y darla a conocer, este apunte en castellano.

Asier L. I. Lugaritzen.
Itzela. pic.twitter.com/IFzkEunDUI

— Joserra Senperena (@jrsenperena) 2017(e)ko maiatzak 5

Y mientras, ayer, una joven pianista sin proyección mediática, ganadora del Ciudad Ss, deslumbro con Ondine de Ravel. Y nadie se enteró. https://t.co/BKIbXz4yVc

— Juancar Etxeberria (@JEtxeberria) 2017(e)ko maiatzak 7