Jamaika amets
Gaurko egunez, maiatzak 10, duela urtebete, Donostian aurkeztu genuen Ortizen liburua (bideoaren lotura).
Etxean entzerraturik nagoen egun hauetan behin baino gehiagotan etorri zait burura nola egongo nintzatekeen COVID-19aren krisialdia urtebete aurreratu izan balitz.
Zenbat kultur proiektu jarri (eta jarriko) dituen hankaz gora egoera nunormal honek.
Horretaz galdetu die Alberto Moyanok gaur DVn hiru idazleri: Galder Reguera, Txani Rodríguez eta Emilio Sánchez-Mediavillari. Hirurek atzeratu behar izan dituzte udaberri honetarako zituzten planak.
Egoera berean dago Petti musikaria ere, «Manipulazio estrategiak» izeneko albumaren aurkezpena noiz egingo zain. Astelehenean hitz egin zuen horretaz Oier Aranzabalekin.
Atzeratuko direnak, tira. Larriagoa da zenbat kultur proiektu joango diren pikutara Rockdelux aldizkariarekin gertatu den bezala.
«Fosforo berdezko pantailak lehor begiratzen nau. Formatu eta pasahitzez osatutako eguneroko dosia eskatzen dit pazientzia gutxiz. Baina gaur –zer gertatzen zait?– apar zuriko islak baino ez ditut ikusten itsaso urdin bizi baten gainean. Itsasoa eguzkipean: Jamaikako Kinsgton portua betiko argitzen duen pasiozko eguzki basati horren azpian».
Este artículo del recordado Javier Ortiz era de imprescindible lectura cada seis meses o así. Desde marzo es conveniente leerlo una vez por semana. Mínimo.
— JorgeNagore Frauca (@JorgeNagoreF) May 6, 2020
Jamaica o muerte. Venceremos. pic.twitter.com/5ZuHg28QnA
Ilusioa egin zidan Jorge Nagore kazetariaren txioak. Javierren zutabe bati buruz galdetuz gero, Sueño con Jamaica ez litzateke aipatuko nukeen lehena, seguruenik. Baina Nagore bezainbeste irakurri duela aitortu du behin baino gehiagotan David Fernàndezek, etxeko kortxo batean duelako iltzatuta.
«Una especie de manual básico para sobrevivir con dignidad en las aguas pantanosas y emponzoñadas del periodismo. Debe de ser el artículo que más he leído nunca» dice @HiginiaRoig aquí.https://t.co/7K82iuTH1u
— Javier Ortiz Estévez (@jortiznet) May 6, 2020
Ez da izan Ortizekin zerikusia duen aste honetako kontu bakarra. 2007ko udan kultura eta kirola uztartzen zituen hiru mahai-inguru zuzendu zituen Tenerifen. Juan Carlos Fresnadillo zinegilea eta Daida eta Iballa Ruano surfistak egon ziren batean; Oscar Ladoire aktorea eta Ángel Cappa futbol entrenatzailea bigarrenean; azkenik, aste honetako nobedadea, Jose Saramago idazlea eta Peio Ruiz Cabestany txirrindulariaren artekoa.
Eta nobedadea da Fundación CajaCanariasek ostiralean jarri baitu bideoa Youtuben duen kanalean.
Igande arratsalde honetan ordubete luze pasa dut mahai-ingurua ikus-entzuten eta zirrara berezia sortzen dit Ortizen ahotsa entzuteak, haren figura ikusteak. Hasiera kaotiko samar hori, bi gonbidatuak aurkezpen luzeegiari boikot egiten. Saramago kirolaren industriaren kontra eta inoiz anbizioa ez duela izan aipatuz behin eta berriro, Peioren harridurarako.
Gehien gustatu zaidan uneetako bat da Saramagok (orduan 84 urte zituen) esaten duenean berari ariketa fisikoa egiteko gomendatzen diotela behin eta berriro, baina ez duela inor sumatzen kirolariak irakurketara bideratu nahian.
Haserrearen maila gorantz dagoen garai hauetan, entzun dezagun Pettiren kanta berria. Badirudi disko ederra egin duela. Eta badirudi diot, ez baitut osorik entzun. Zart Kolektiboak noiz kaleratuko zain.
«Ez naiz inoiz Jamaikan izan, eta litekeena da inoiz ez ikustea. Berdin zait. Hobe horrela bada».
Jamaica, este apunte en castellano.