Hiltzeko makinak gidatzen
Atzo arratsaldean etxe ingurutik buelta bat ematera atera nintzenean, irakurria nuen goizean auto-gidari batek Alejandro Valverde eta beste txirrindulari bat nahita harrapatu zituela Murtzian.
EHUren Gipuzkoako campusaren errektoreordetzaren inguruan nengoela, zebra bide baten parean ikusi nuen nola gelditu zen azken unean auto bat. Azkar samar zetorren eta zebra bidea gurutzatzen hasitako pertsonak bastoiarekin keinu bat egin zion.
Beste espaloian nengoen ni, eszena lehen ilaratik jarraitzen.
Autoko gidariak leihatila jaitsi eta, harroxko, zera bota zion oinezkoari birritan:
-¿He parado o no he parado? (Gelditu naiz edo ez naiz gelditu?).
Biak ni baino zaharragoak ziren: 60 urteren bueltan autokoa, 70ak pasata oinezkoa. Azken hau sasoiko bai, baina baldartzen hasita urteen poderioz. Erabat naturala iruditu zitzaidan bere erreakzioa, beldurraren ondorio.
Oinezkoak ezer esan aurretik, txoferrari esan nion ez zuela batere arrazoirik. Edo horrelako zerbait, jada ez baitut ondo gogoratzen zer esan nion.
Gidariak, niri begira:
-Usted se calla (Egon zaitez isilik).
Bera ere isiltzeko eta bere bidetik jarraitzeko erantzun nion. Kitto. Horretan amaitu zen kaleko xextra.
Jende gehiago zegoen inguruan, denak zur eta lur gizon haren erreakzioarekin.
Ez dakit konturatzen garen auto bat gidatzen dugunean hiltzeko makina bat dugula gure ardurapean. Eta horren jakitun gidatu behar dugula.
Gaur irakurri dut Murtziako gidariak 69 urte dituela.
Zer ostia gertatzen zaigu autoa hartzen dugunean?
Bai, galdera erretorikoa da.
Conduciendo máquinas de matar, este apunte en castellano
