Hamabost euro
Libiako atxilotze-guneei buruzko hitzaldia San Telmon entzun ondoren, etxeranzko bidean atzo, dozenaka turista gaztez osatutako taldea gurutzatu zen Parte Zaharrean. Euskaldunengatik esango dute gero, baina gregario sentimendu hori erabat orokortua dago egun.
Bulebarrean jada, "Tengo hambre" edo antzeko kartel handia burutik bera zintzilik zeraman pertsona bat, garai bateko "Compro oro" haietakoen antzera. Inoiz ikusi gabea nuen halako zerbait Donostian.
Alderdi-Eder pasa eta Andia kaleko Jaurlaritzaren parean, badiari begira gitarrista bat solasean beste hiru musikarirekin (Julian tartean). Eraikina eta laukotearen artean Udaltzaingoaren auto bat.
Musikarien arteko elkarrizketa horietako bat. Julianek esaten zion besteari aurreko batean ikusi zuela eta gehiago gustatu zitzaiola.
Ea problemaren bat izan zuten guardiekin galdetu nuen. Hasiera batean ezetz, baina gero baietz. Ez dakit non ari zirela jotzen eta horietako batek identifikazioa eskatu ziela.
Hamabost eguneko baimenak eskatu ditzakete kale musikariek marko konparaezinean aritzeko. Gainera, Julianek zioen orain pagatu behar dela tramitea. Hainbat kolore politikotako alkateak pasa dira jada gure hiritik eta inor ez da gai izan egoera konpontzeko.
Gitarrista Eibarkoa omen. Pasa den larunbatean egon zela Donostian arratsaldeko 14:00etatik 22:00etara musika jotzen. Zortzi orduko txanda. Jende asko zebilela paseoan, baina soilik 15 euro poltsikoratu zituela. Kostaldean zailagoa dela. Barnealdean patrika gehiago astintzen duela jendeak.
Julianen hirukoteak bere bidea jarraitu zuen. Hantxe geratu zen eibartarra bakarrik. Ni, etxera.
Aspaldian ikusi gabeko lagun batekin bazkaldu nuen. "Egiten dudan lanarekin oso pozik nago, baina sasoi ilunak bizi ditugu".
P.S.: Larunbatean, ekainak 17, 13:00etan Antiguako Gaskuña plazan "A cal y canto". Bulebarreko hura izan zitekeen.
Quince euros, este apunte en castellano.
